Overheden die een klus in de markt zetten kunnen met de winnaar van de aanbesteding een raamovereenkomst sluiten. Maar deelopdrachten binnen de 'scope' van die raamovereenkomst moeten dan ook naar die winnaar gaan. Voor zulke deelopdrachten een andere onderneming inschakelen is niet de bedoeling, zo bevestigt de rechter.
In deze zaak ging het om een onderneming die verschillende werkzaamheden uitvoerde voor vier gemeenten in Noord-Holland. Daarvoor werd een raamovereenkomst gesloten. Maar vervolgens wilden de gemeenten een deelopdracht een andere partij gunnen. Daarop vroeg de winnaar van de aanbesteding de rechter om daar een stokje voor te steken.
Bij de behandeling van de zaak draaide het vooral om de reikwijdte (of ‘scope’) van de aanbesteding. Bij raamcontracten gelden daarvoor specifieke regels in de Aanbestedingswet. Overheden kunnen bijvoorbeeld kiezen voor een raamcontract als zij gedurende een langere periode af en toe dezelfde soort werkzaamheden willen laten uitvoeren.
De wet stelt dat als er een raamcontract is, de aanbesteder niet verplicht is om ook werk af te nemen bij de winnaar van dat contract. Maar zodra de overheid een opdracht plaatst die binnen de scope van het raamcontract valt, moet dat werk ook naar de contracthouder gaan. Alleen in uitzonderlijke gevallen mag de aanbestedende dienst daarvan afwijken.
In dit geval zette de rechter dan ook een streep door de plannen van de gemeenten, zo blijkt uit het recent gepubliceerde vonnis. De rechtbank beaamde wel dat de overheidsorganisatie niet verplicht was om deelopdrachten te verstrekken onder het raamcontract. Maar als er daadwerkelijk een deelopdracht komt, hoort die aan de houder van dat contract te worden gegund. ‘Een andere opvatting is regelrecht in strijd met de algemene beginselen van aanbestedingsrecht’, zo gaf de rechtbank de gemeenten te verstaan.
De rechtbank verbood de overheidsorganisatie dan ook om het werk aan een andere partij te gunnen. Ook moest de organisatie de juridische kosten vergoeden.
Rechtbank Noord-Holland, 6 juni 2019 (publicatiedatum 24 juni 2019), ECLI (verkort): 5380