De arbowetgeving schrijft niet gedetailleerd voor hoe werkgevers hun arbobeleid moeten inrichten. Ze mogen zelf bepalen welke maatregelen passend zijn. De arbocatalogus kan daarbij helpen en werkgevers oplossingen bieden voor problemen met gezond en veilig werken.
Werknemers lopen tijdens hun werk diverse gezondheids- en veiligheidsrisico’s. De arbocatalogus dient als oplossingenboek voor deze risico’s. Voor een deel is de arbocatalogus ook een normenboek, met hierbij passende maatregelen. Deze zijn niet algemeen, maar toegespitst op branches of sectoren zoals de metaal, het onderwijs en de zorg. Een catalogus is niet per se verplicht, maar wel handig.
Werkgevers en werknemers hebben veel ruimte om maatregelen voor veilig en gezond werken te nemen die passen bij hun eigen organisatie. De arbocatalogus hoort hier ook bij. Hierin geven de sociale partners op sectorniveau het arbobeleid vorm en inhoud. Zij bepalen zelf welke oplossingen goed zijn. In de arbocatalogus kunnen oplossingen staan voor alle risico’s binnen een branche, sector of organisatie. Er zijn ook deelcatalogi, die één of enkele risico’s behandelen.
Meestal staat er ook een geldigheidsdatum op de arbocatalogus. Een optie is om de datum te koppelen aan de cao-termijn. Als de cao herzien wordt, kan ook de arbocatalogus worden aangepast. Het gevaar hiervan is wel dat de te nemen arbomaatregelen als ruilmiddel kunnen worden ingezet tijdens de cao-onderhandelingen. Over de vorm en inhoud van de catalogus is wettelijk vrijwel niets vastgelegd. Sectoren hebben dus veel vrijheid bij het opstellen ervan.