De arbocatalogus moet arbeidsrisico’s behandelen en voor de branche zinnige maatregelen en oplossingen bieden. Alleen als de catalogus hieraan voldoet, zal Inspectie SZW het document goedkeuren.
Hoe bepalen de vakbonden en werkgevers eigenlijk welke arbeidsrisico’s ze in de arbocatalogus behandelen en op welke manier? Bij deze beslissing spelen een aantal factoren mee: welke arbeidsrisico’s zich voordoen in de branche en welke het belangrijkst zijn om te behandelen. Hiervoor kijken de opstellers naar de arbeidsrisico’s die de grootste gezondheidsproblemen veroorzaken en de arbeidsrisico’s die leiden tot veel of langdurig verzuim. Het is zinvol om medewerkers hierbij te betrekken, omdat zij weten welke onveilige situaties zich op de werkvloer voordoen.
Controles van Inspectie SZW richten zich in de eerste plaats op sectoren met grote arbeidsrisico’s. Denk aan sectoren met veel en zwaar fysiek werk, arbeid met gevaarlijke stoffen, gevaarlijke machines of transportmiddelen en een hoge psychosociale arbeidsbelasting (PSA) zoals werkdruk en agressie en geweld. In deze risicosectoren kan een arbocatalogus zorgen voor een lagere inspectiedruk van de Inspectie. Ook dit speelt mee bij de beslissing welke risico’s en maatregelen de sociale partners in de arbocatalogus opnemen. Het gebruik van een arbocatalogus waarin oplossingen staan voor de grootste risico’s wekt vertrouwen dat men hier serieus mee omgaat.
Het kan ook zijn dat werkgevers en vakbonden kiezen voor een deelcatalogus. Dat is een arbocatalogus met oplossingen voor maar één of een paar risico’s. Gaandeweg gaan ze aan de slag met de volgende serie arbeidsrisico’s, die dan in een later stadium worden opgenomen in de arbocatalogus.