Een accountant of financieel adviseur speelt vaak een belangrijke rol bij de verkoop van een onderneming. Als een kandidaat-koper zich heeft gemeld, is het aan deze beroepsbeoefenaar om de verkopende partij te wijzen op het belang van een geheimhoudingsverklaring.
Na jarenlang hard werken, kan een ondernemer besluiten om op een gegeven moment zijn onderneming te verkopen. Hij klopt dan meestal aan bij zijn adviseur, die voor hem op zoek gaat naar een geschikte overnamepartij. Als deze zich eenmaal heeft gemeld, wordt de verkopende partij geacht om vertrouwelijke informatie te verstrekken, bijvoorbeeld over de bedrijfsvoering, de winstcijfers en de toekomstverwachtingen. Door de kandidaat-koper een geheimhoudingsverklaring (tool) te laten tekenen, worden de partijen in staat gesteld om open kaart met elkaar te spelen. De partij die van plan is om de onderneming over te nemen gaat namelijk contractueel akkoord met het niet delen of openbaar maken van bepaalde informatie.
De geheimhoudingsverklaring, ook wel bekend als de geheimhoudingsovereenkomst (artikel), het geheimhoudingsbeding of de non-disclosure agreement (NDA), zorgt ervoor dat bepaalde informatie niet in de verkeerde handen terechtkomt. Een geheimhoudingsverklaring bij een bedrijfsoverdracht bevat in de regel:
In de geheimhoudingsverklaring staat vaak ook dat het te koop staan van een onderneming vertrouwelijk moet blijven, wie de informatie mag inzien en wat de gevolgen zijn als de geheimhoudingverklaring niet wordt nageleefd. Bij niet-naleving wordt mogelijk een boete opgelegd. Is dat het geval, dan moet de hoogte daarvan ook schriftelijk worden vastgelegd. Voor het opstellen van een geheimhoudingsverklaring bij een bedrijfsoverdracht (infographic) kan eventueel een jurist worden ingeschakeld.