Het wetsvoorstel bevat enkele wijzigingen in de regels voor werkvergunningen van buitenlandse werknemers. Voor werknemers die niet uit de Europese Economische Ruimte (EER) of Zwitserland komen, moet u als werkgever in bepaalde gevallen zo’n werkvergunning aanvragen. Er zijn twee soorten werkvergunningen:

• De tewerkstellingsvergunning (TWV) is voor klussen die korter dan drie maanden duren.
• Buitenlandse werknemers die langer dan drie maanden aan de slag willen, moeten een gecombineerde vergunning voor verblijf en arbeid hebben (GVVA).

Werkvergunning

In 2014 besloot het kabinet bij een herziening van de WAV om de werkvergunning in principe voor maximaal één jaar te verlenen, om zo elk jaar opnieuw te kunnen toetsen of er geen geschikte werknemers uit Nederland, de EER of Zwitserland beschikbaar zijn. Vanwege de krapte op de arbeidsmarkt stelt het kabinet voor deze periode te wijzigen naar maximaal drie jaar.

Door dit hogere maximum is meer maatwerk voor bepaalde groepen mogelijk en hoeft u als werkgever minder vaak een werkvergunning aan te vragen als het niet lukt om een vacature te vervullen met een werknemer uit Nederland, de EER of Zwitserland.

Een aanvullende voorwaarde aan het verstrekken van een werkvergunning van langer dan een jaar is dat uw organisatie de buitenlandse werknemer scholing aanbiedt op het gebied van de Nederlandse taal.

Illegaliteit

Verder wil het demissionaire kabinet de arbeidsmarktpositie van de arbeidsmigranten versterken. Dit verkleint de kans op slechte arbeidsomstandigheden, onderbetaling en illegaliteit, en gaat verdringing op de arbeidsmarkt tegen. Voor de versteviging van de arbeidsmarktpositie bevat het wetsvoorstel twee maatregelen:

• De werkgever moet het volledige loon maandelijks overmaken op de bankrekening van de buitenlandse werknemer. Girale betaling zorgt voor meer zekerheid dat de werknemer ook echt over zijn loon beschikt en vergemakkelijkt het toezicht op naleving van de beloningsregels door werkgevers.
• Aanvragen voor een TWV of GVVA kunnen worden geweigerd als de werkgever geen ‘economische activiteit’ (meer) heeft, bijvoorbeeld door faillissement. Het doel van deze maatregel is te voorkomen dat een werkgever een buitenlandse werknemer naar Nederland haalt, terwijl de werkgever zijn loon niet kan betalen.