Werkgevers doen er verstandig aan het geografisch bereik van het concurrentiebeding zorgvuldig te formuleren. Ze lopen anders het risico dat het beding niet van toepassing is op werknemers die voornamelijk vanuit huis werken.
Over de reikwijdte van een concurrentiebeding kan heel wat discussie ontstaan. Bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden deed zich onlangs de vraag voor of bij een thuiswerkende (ex-)werknemer de standplaats (in dit geval thuis) bepalend was of de locatie waar de nieuwe werkgever gevestigd was. In de zaak trad een werknemer als webshopmanager in dienst bij een concurrerende organisatie. De standplaats van deze organisatie viel onder de reikwijdte van het afgesproken concurrentiebeding (tool), maar de (ex-)werknemer verrichte de werkzaamheden vanuit huis en zijn woonplaats viel niet onder het bereik van het beding. Volgens de werkgever maakte dit echter niet uit, omdat de (ex-)werknemer werkzaamheden verrichtte voor een locatie die wel onder het beding viel. De (ex-)werknemer stapte vervolgens naar de kantonrechter met het verzoek het beding (gedeeltelijk) te schorsen.
De kantonrechter wees het verzoek van de (ex-)werknemer af, maar in hoger beroep kreeg hij wel gelijk. Het hof overwoog dat de werkgever de bedoeling van het geografisch bereik in het concurrentiebeding niet voldoende kenbaar had gemaakt aan de (ex-)werknemer. Nu hij dat niet had gedaan, hield het hof de letterlijke formulering van het beding aan. Hieruit volgde dat het beding de (ex-)werknemer niet belette om in dienst te treden bij een organisatie die binnen het geografisch bereik viel, maar hij mocht binnen die straal alleen geen werkzaamheden verrichten. Er was daarom geen sprake van een overtreding van het concurrentiebeding (tool).
Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 16 oktober 2018, ECLI (verkort): 9121