U kunt een beroep op het gelijkheidsbeginsel doen als u vindt dat de Belastingdienst andere personen in dezelfde (fiscale) omstandigheden gunstiger heeft behandeld dan u. De Belastingdienst heeft bijvoorbeeld een collega-ondernemer gunstiger behandeld dan uzelf. Maar om een geslaagd beroep op het gelijkheidsbeginsel te kunnen doen, moeten wel de volgende drie feiten aanwezig zijn:

• Er moet sprake zijn van begunstigend beleid.
• Het oogmerk tot begunstiging moet aanwezig zijn.
• Er moeten meerdere gevallen van begunstiging zijn.

Van begunstigend beleid is sprake als de fiscus voor bepaalde gevallen bewust een standpunt inneemt dat voor deze groep gunstiger is dan als de wet op de normale manier zou worden toegepast. Daarnaast moet het oogmerk tot begunstiging er zijn. Hierbij moet de fiscus bewust, maar zonder ‘goede’ reden, een bepaald persoon gunstiger hebben behandeld dan iemand anders, die in dezelfde omstandigheden verkeert. Dit handelen met het ‘oogmerk van begunstiging’ bekijkt de rechter per organisatieonderdeel van de Belastingdienst.

Meerderheidsregel

Past de Belastingdienst binnen een groep van gelijke gevallen de wet niet bij de meerderheid van die gevallen op dezelfde wijze toe, dan kunt u ook een beroep doen op het gelijkheidsbeginsel. Dit is de zogenaamde meerderheidsregel. De meerderheidsregel komt pas aan de orde als er geen sprake is van begunstigend beleid of het oogmerk van begunstiging door de Belastingdienst, dus als er aan de eerder genoemde voorwaarden niet is voldaan. U moet zelf een beroep doen op de meerderheidsregel en u moet hiervoor zelf bewijzen aandragen. U moet dan dus aannemelijk maken dat:

• de door u met elkaar vergeleken gevallen als gelijke gevallen zijn aan te merken;
• in deze gelijke gevallen een juiste wetstoepassing achterwege is gebleven, terwijl die toepassing wel ten aanzien van u is gevolgd;
• de gevallen die u als gelijke gevallen bij de Belastingdienst aanvoert, samen meer dan de helft van alle gelijke gevallen zijn.