Als kinderen niet naar hun school of opvang kunnen vanwege ziekte, moeten werknemers de zorg voor hun kinderen en het werk zien te combineren. Als zij niet (volledig) hun werk thuis kunnen voortzetten, moeten ze mogelijk vakantie- of verlofdagen opnemen.
Als een werknemer plotsklaps naar opvang moet zoeken voor onverwacht thuisblijvende kinderen, kan hij zo nodig calamiteiten- en ander kort verzuimverlof opnemen. Tijdens dit verlof blijft hij loon ontvangen. De werknemer neemt het verlof op voor de tijd die nodig is om het dringende probleem op te lossen. Het verlof is bedoeld voor een korte duur (niet meer dan enkele dagen) en biedt geen structurele oplossing. Een werknemer die thuis kan werken, hoeft deze verlofvorm niet te gebruiken, zolang hij thuis gewoon door kan werken.
Lukt het de werknemer niet om opvang voor de kinderen te regelen en is het niet mogelijk om de functie (volledig) thuis uit te voeren, dan zal hij samen met zijn werkgever op zoek moeten naar een alternatief. Mogelijk komt het aan op het opnemen van vakantiedagen of (ouderschaps)verlof. De werkgever zou echter kunnen besluiten door deze uitzonderlijke situatie tijdelijk het loon (deels) door te betalen via een aparte regeling.
Is een kind thuis én is hij ziek, dan kan de werknemer voor noodzakelijke verzorging zorgverlof opnemen. Dit kent twee vormen: kortdurend en langdurend zorgverlof (V&A). Kortdurend zorgverlof duurt per jaar maximaal tweemaal de wekelijkse arbeidsduur. De werknemer krijgt tijdens dit verlof minimaal 70% van zijn loon doorbetaald, met het wettelijk minimumloon als minimum. Tijdens het langdurend zorgverlof – dat jaarlijks maximaal zesmaal de wekelijkse arbeidsduur bedraagt – heeft de werknemer geen wettelijk recht op loon. Maar ook in deze situatie bestaat natuurlijk de mogelijkheid om resterende vakantiedagen op te nemen.