In de zorg, het openbaar vervoer, het onderwijs en overheidsgebouwen wordt het verboden om gezichtsbedekkende kleding te dragen. Alleen in enkele uitzonderingssituaties geldt het verbod niet.
De Eerste Kamer heeft ingestemd met het wetsvoorstel Gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding. Het wetsvoorstel regelt dat personen in het openbaar vervoer en in gebouwen (en bijbehorende terreinen) van onderwijs-, overheids- en zorginstellingen geen kleding mogen dragen die het gezicht geheel bedekt of alleen de ogen nog onbedekt laat, dan wel onherkenbaar maakt. Het verbod geldt voor álle personen op deze locaties, zoals bezoekers, ambtenaren en andere werknemers. Wanneer de wet in werking treedt, is nog niet duidelijk. Voor de ingangsdatum wordt er overlegd gevoerd met de betrokken sectoren.
Het verbod is niet van toepassing als de bedekkende kleding:
Wie zich niet aan het verbod houdt, kan het verzoek krijgen om de bedekkende kleding te verwijderen of de locatie (waar het verbod geldt) te verlaten. Werkt de overtreder hier niet aan mee, dan kan de politie worden ingeschakeld en is een geldboete een optie.
Organisaties die buiten de in de wet genoemde locaties zijn gevestigd, zijn niet gebonden aan het verbod op gezichtsbedekkende kleding. Zij kunnen echter wel zelf kledingvoorschriften opstellen (tool). Hier gelden strenge juridische regels voor. Een werkgever mag niet zomaar kleding verbieden. Het Europees Hof van Justitie deed over dit onderwerp vorig jaar een belangrijke uitspraak. Daarin werd uiteengezet wanneer een werkgever een hoofddoek kan verbieden op de werkvloer. Een hoofddoek valt echter nadrukkelijk niet onder het wettelijke verbod op gezichtsbekkende kleding, in tegenstelling tot onder andere een nikaab (sluier die alleen de ogen niet bedekt), boerka (kledingstuk dat het gehele gezicht en lichaam bedekt), integraalhelm, bivakmuts en masker.