Als uw organisatie eigenrisicodrager is voor de WGA, is de kans groter dat langdurig zieke werknemers op termijn weer herstellen en dus uitstromen uit de WGA. Voor het aantal werknemers dat in de WGA belandt, maakt het niet uit hoe de werkgever hiervoor verzekerd is.
Van alle zieke werknemers die tien jaar geleden in de Regeling werkhervatting gedeeltelijk arbeidsgeschikten (WGA) terechtkwamen, was bij eigenrisicodragers eind 2017 19% hersteld, en bij werkgevers die via UWV verzekerd zijn maar 16%. Dat blijkt uit een recent Kennisverslag van UWV (pdf). Ook het aantal werknemers dat vanuit de WGA is doorgestroomd naar de Regeling inkomensvoorziening volledig arbeidsongeschikten (IVA) ligt bij eigenrisicodragers iets hoger.
Het percentage werknemers dat instroomt in de WGA verschilt niet significant tussen werkgevers die eigenrisicodrager zijn en werkgevers die het WGA-risico publiek hebben verzekerd. Voor beide groepen werkgevers zorgen de Wet verbetering poortwachter en de loondoorbetalingsplicht bij ziekte er wel voor dat zij zich inspannen voor een snelle re-integratie van zieke werknemers.
Dat betekent dat eigenrisicodrager voor de WGA worden dus vooral voordeel oplevert als uw organisatie de uitstroom uit de WGA weet te stimuleren. Dat bespaart uitkeringskosten, wat ook weer effect kan hebben op de premie die uw organisatie verschuldigd is.
Als eigenrisicodrager voor de WGA betaalt uw organisatie geen WGA-premie als onderdeel van de premie Werkhervattingskas (Whk). In plaats daarvan draait de werkgever zelf op voor de eerste tien jaar van de uitkering van werknemers die gedeeltelijk of niet duurzaam arbeidsongeschikt zijn geworden. Deze tien jaar komen bovenop de twee jaar loondoorbetalingsplicht die werkgevers hebben als werknemers ziek worden. Na tien jaar neemt UWV de uitkeringsverplichting van de WGA over. De meeste werkgevers die eigenrisicodrager voor de WGA worden, sluiten hier een particuliere verzekering (tool) voor af.