Afgelopen jaar werden ongeveer 3.900 organisaties, ondernemingen en individuen failliet verklaard, blijkt uit cijfers van de Raad voor de rechtspraak. Dit is een bijzonder laag aantal. In 2019 was er nog sprake van 4.776 faillissementen.
Het aantal faillissementen is al jaren dalende. In 2009 werden er tijdens de kredietcrisis nog ruim 11.000 faillissementen uitgesproken. Hoewel Nederland nu in de coronacrisis zit, is dit niet terug te zien in het lage aantal faillissementen, aldus de Raad voor de rechtspraak. De oorzaak van het lage aantal faillissementen is niet onderzocht en de Raad geeft ook aan dat het op dit moment te vroeg is om conclusies te trekken.
Rechter kijkt naar alle omstandigheden
Opvallend op dit moment is dat relatief weinig partijen het faillissement van een schuldenaar aanvragen. Het aantal faillissementsrekesten is de afgelopen periode opvallend laag. Bovendien staat in de Algemene regeling zaaksbehandeling Rechtspraak dat de rechter bij de inhoudelijke beoordeling van een faillissementsaanvraag naar alle relevante omstandigheden zal kijken, dus ook naar de huidige de coronacrisis en de bijbehorende economische situatie. Rechters zijn daarom nu minder snel geneigd om organisaties die vóór de coronapandemie gezond waren failliet te verklaren.
Steunmaatregelen van de rijksoverheid
Mogelijk spelen ook de steunmaatregelen van de rijksoverheid een rol bij het relatief beperkte aantal uitgesproken faillissementen. Bedrijfsdataspecialist Altares Dun & Bradstreet gaf in oktober 2020 al aan dat de financiële en fiscale coronamaatregelen (tool) van de rijksoverheid ertoe leiden dat ook financieel ongezonde organisaties zich nog steeds staande kunnen houden. Valt de overheidssteun later dit jaar weg, dan wordt een golf van ruim 3.800 faillissementen verwacht.
WHOA in werking
Organisaties die in zwaar weer verkeren, kunnen overigens sinds januari 2021 een onderhands akkoord bereiken met een groep schuldeisers. De Wet homologatie onderhands akkoord (WHOA) trad namelijk begin dit jaar in werking. Een organisatie kan nu een onderhands akkoord bereiken als de meerderheid van schuldeisers instemt. Een individuele schuldeiser kan niets meer tegenhouden en zit vast aan het akkoord.