Wie denkt veilig te zitten met een definitieve aanslag voor de inkomstenbelasting, moet jaren later toch nog steeds op zijn tellen passen. Een man kreeg namelijk nog een navordering op zijn bord omdat zijn voormalige fiscale partner met terugwerkende kracht verliezen verrekende. De rechter keurde die navordering goed.
In deze onlangs gepubliceerde zaak ging het over een man die in het jaar 2009 een fiscaal partner had. Hij had dat jaar geen inkomen, zijn fiscale partner (tool) wel. Gezien hun gezamenlijke inkomen hadden ze recht op een gecombineerde heffingskorting. In de definitieve aanslag inkomstenbelasting over 2009 werd die dan ook toegekend.
Maar over het jaar 2012 werd het plaatje wat anders. De twee waren inmiddels geen fiscaal partner meer, maar één van hen had over 2012 een negatief inkomen. Dit werd volgens de regels van verliesverrekening verrekend met het positieve inkomen uit 2009. Het zure gevolg daarvan was dat de twee achteraf helemaal geen recht hadden op de heffingskorting over 2009. De inspecteur legde dan ook een navorderingsaanslag (tools) op. Door de verliesverrekening bij zijn voormalige partner moest de man daarom ruim € 2.000 aan onterechte heffingskorting terugbetalen, plus een heffingsrente van bijna € 500. Daarop stapte de man naar de rechter.
Maar de rechtbank koos de lijn van de inspecteur. Dat de man er niets aan kon doen dat zijn voormalige fiscale partner verliesverrekening toepaste liet de rechtbank buiten beschouwing. De heffingskorting over 2009 was simpelweg ten onrechte uitgekeerd, zo stelde de rechter. En de inspecteur had dat terecht hersteld met een navorderingsaanslag. De man moest daarom de heffingskorting plus de rente terugbetalen.
Inmiddels komen dergelijke nare verrassingen achteraf wat minder vaak uit de lucht vallen. Deze zaak draaide namelijk om de belastingjaren waarbij belastingplichtigen gebruik konden maken van de tijdelijke verruimde verliesverrekening. Daarbij mochten verliezen voor de inkomstenbelasting tot drie jaar terug verrekend worden in plaats van één jaar. Die tijdelijke maatregel is inmiddels weer afgevoerd.
Rechtbank Noord-Nederland, 23 oktober 2017, ECLI (verkort): 4211