Nederlandse nieuwkomers op de betaalmarkt, fintech-organisaties, dreigen de boot te missen. Ze krijgen nog geen vergunning van De Nederlandsche Bank, omdat de Nederlandse wetgeving voor uitvoering van de EU-richtlijn PSD2 weer vertraagd is. Zo komen ze ten opzichte van organisaties in andere lidstaten op achterstand.
Het lukte de Nederlandse overheid al niet om de EU-richtlijn Revised Payment Services Directive (PSD2) uiterlijk begin januari 2018 om te zetten in wetgeving. Nu wordt de nieuwe deadline om de Nederlandse wet in het voorjaar van 2018 in werking te stellen ook niet gehaald. En zolang er geen Nederlandse wet is, verstrekt de toezichthouder die vergunningen niet. Twistpunt is de discussie tussen de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) en De Nederlandsche Bank (DNB) over de verdeling van het toezicht op de wet.
De Europese Commissie bedacht de nieuwe spelregels voor de betaalmarkt om concurrentie en innovatie te bevorderen en de macht van de banken te breken. De PSD2 geeft ook niet-banken toegang tot betaalgegevens van klanten, maar alleen op verzoek van die klant. Verschillende betaaldiensten waarmee voornamelijk online bankzaken te regelen (tool) zijn, zijn inmiddels al geintroduceerd. Maar die wachten dus nog op een officiële vergunning.
De AP verzet zich tegen het eerdere wetsvoorstel, omdat daarin een deel van het PSD2-toezicht op bescherming van persoonsgegevens bij DNB is ondergebracht. Omdat de AP voor de Europese privacyverordening AVG al de Nederlandse toezichthouder is, heeft zij het advies uitgebracht om ook de volledige verantwoordelijkheid te krijgen voor het PSD2-toezicht.
Fintechs winden zich flink op over de hernieuwde vertraging (FD/Holland Fintech). Er dreigt een ongelijk speelveld te ontstaan in Europa, omdat fintechs uit andere EU-lidstaten die hun wetgeving wél op tijd klaar hadden al in heel Europa aan de slag kunnen. Ook de banken, die al over de juiste vergunningen beschikken, zijn al volop aan de slag met PSD2-achtige diensten (tool). Een deel van de fintech-organsiaties overweegt in een ander Europees land een vergunning aan te vragen om van daaruit te opereren.