De naam van een beroemd of bijna beroemd persoon vastleggen als merk om er voordeel aan te hebben, lijkt interessant. Maar als de rechter zo’n zaak te behandelen krijgt, doet hij vrijwel altijd uitspraak in het voordeel van de beroemdheid.
Het lijkt een lucratief idee; de naam van een rijzende ster aan het sportfirmament claimen als merk vóórdat de sporter dat zelf doet. De merkeigenaar kan immers de inkomsten claimen die met zijn merk gegenereerd worden. Het overkwam de Braziliaanse voetballer Neymar, maar de rechter heeft geoordeeld dat de huidige eigenaar van de merknaam Neymar te kwader trouw (tool) heeft gehandeld. Een Portugese zakenman liet de naam een paar jaar geleden registreren als merk voor kleding, schoenen en hoofddeksels. Om hier zelf een gerechtvaardigd belang bij te hebben, zou hij bijvoorbeeld zelf de naam Neymar hebben moeten dragen. Dat was niet het geval. Ook kon hij niet bewijzen dat hij weinig van voetbal wist. Integendeel, de rechter vond juist dat hij goed op de hoogte was en dat hij in de periode van de registratie heel goed wist dat Neymar bekend aan het worden was.
Het lijkt interessant om op deze manier snel geld te verdienen, maar de rechter wijst dergelijke merkregistraties vrijwel altijd af. Voor hem moet er een directe link bestaan tussen de merkeigenaar en een vastgelegde naam, zeker als er commerciële belangen mee gemoeid zijn. Ook weegt mee dat een onterechte registratie (tool) meteen de mogelijkheid van een beroemdheid blokkeert om zijn naam zelf als inkomstenbron te gebruiken. Bij zaken over vastgelegde domeinnamen op de naam van beroemde personen wordt er eveneens op die manier naar gekeken.