Een manier om met de prijs van het assortiment te spelen, is door prijsdiscriminatie in te zetten. Een aanverwante term is prijsdifferentiatie, maar beide vormen van beprijzing draaien toch echt om wezenlijk verschillende strategieën. Wat is het verschil?
Beprijzing kan op veel verschillende manieren. Bij prijsdiscriminatie vraagt een organisatie voor dezelfde producten op verschillende markten een verschillende prijs. Prijsdiscriminatie is ook toe te passen op seizoensproducten of –diensten: een hogere prijs in een drukkere periode betekent meer winst.
Deze methodiek is ook op het product zelf toe te passen: nauwelijks van elkaar verschillende producten krijgen dan verschillende prijzen, met een groter verschil dan de kwaliteit van de producten rechtvaardigt. Denk aan een fles wijn in een cadeauverpakking. Voor de fles verpakt als cadeau vraagt de verkopende partij een veel hogere prijs dan voor alleen de ‘kale’ fles. Prijsdiscriminatie is ook toepasbaar als een bedrijf in verschillende geografische gebieden verkoopt. Een voorwaarde voor prijsdiscriminatie is dat er verschillende markten zijn, gescheiden van elkaar, zodat ze niet makkelijk inwisselbaar zijn. Anders zou een consument van de ene naar de andere markt kunnen overlopen.
Prijsdifferentiatie is het verschijnsel dat een bedrijf voor vergelijkbare, maar toch verschillende producten verschillende prijzen vraagt. Als een bedrijf zich op verschillende doelgroepen richt en de ene doelgroep heeft meer geld te besteden dan de andere, kan de prijs daarop aangepast worden. Voor de doelgroep met de goed gevulde portemonnee is er bijvoorbeeld een mooie uitvoering van het product. Denk aan een boek met harde kaft. Voor de minder kapitaalkrachtige groep is er de goedkopere paperback. Het is maar net wat de door de organisatie gekozen prijsstrategie is!