De Sociaal Economische Raad (SER) pleit voor invoering van een minimumloon per gewerkt uur en verhoging van het minimumloon met behoud van de koppeling van de sociale uitkeringen.
De Sociaal Economische Raad (SER) deed een verkenning naar werken zonder armoede. De bevindingen zijn onlangs door de demissionair minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid naar de Tweede Kamer gestuurd. In de verkenning pleit de SER onder meer voor invoering van een minimumloon per gewerkt uur. Dat zou het minimumloon meer transparant maken en beter te handhaven.
In Nederland bestaat geen wettelijk minimumuurloon. De bedragen van het minimumloon worden wettelijk vastgesteld per maand, week en dag. De hoogte van het minimumuurloon van een werknemer wordt hangt af van het aantal uren dat in de sector waarin hij werkt als voltijd geldt. Dit ligt vaak tussen 36 en 40 uur. Het minimumuurloon verschilt dus tussen werknemers afhankelijk van de sector waarin deze werkzaam is. Een werknemer met het minimumloon verdient per uur meer in sectoren met een korte normale arbeidsduur dan in de sectoren met een langere normale arbeidsduur. Dit verschil kan oplopen tot 11%. Deze systematiek past volgens de SER niet meer goed bij de huidige arbeidsmarkt.
Op dit moment ligt er een initiatiefwetsvoorstel voor een uniform wettelijk minimumloon bij de Tweede Kamer. Het voornemen van de indiener van dit wetsvoorstel is om een minimumuurloon voor elke werknemer op basis van een 36-urige werkweek in te voeren, ongeacht de normale arbeidsduur in de sector waar deze werknemer werkzaam is.
De SER komt in de verkenning Werken zonder armoede (pdf) met meer aanbevelingen, zoals het verhogen van het minimumloon waarbij de sociale uitkeringen (zoals de bijstand) meestijgen, het verlagen van werkgeverslasten, ervoor zorgen dat meer werkenden de arbeidskorting kunnen benutten, parttime werken naast een uitkering belonen en een stabiel inkomen bij onregelmatig werken. Koolmees laat het aan een nieuw kabinet om met behulp van deze en andere publicaties de uitdagingen op de arbeidsmarkt, waaronder die voor werkende armen, aan te pakken.