De rechter heeft aangegeven dat uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat de wetgever alleen notoire wanbetalers een betaalverzuimboete wil opleggen en niet aan belastingplichtigen die eenmalig een aanslag niet betalen.
De ontvanger van de Belastingdienst mag een belastingplichtige een verzuimboete (tool) opleggen als deze een aanslag niet of niet-tijdig betaalt. Maar de ontvanger mag daarbij niet in strijd met de bedoeling van de wetgever handelen. In de betreffende zaak had een bv een betaalverzuimboete opgelegd gekregen omdat de termijnen van een voorlopige aanslag voor de vennootschapsbelasting niet waren betaald. Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat het bij het opleggen van zo’n boete moet gaan om een notoire wanbetaler. De ontvanger kon echter niet aantonen dat de bv een notoire wanbetaler was.
Het eenmalig niet of niet-tijdig betalen van een eerste voorlopige aanslag kon namelijk niet worden aangemerkt als een notoire wanbetaling. De boete werd daarom ook vernietigd. Daarnaast vond het hof ook dat de ontvanger het zorgvuldigheidsbeginsel had geschonden omdat hij de boete had opgelegd zonder dat hij had gereageerd op het uitstelverzoek van de bv.
Gerechtshof Den Bosch, 23 februari 2017, ECLI (verkort): 703