Als een werknemer door een wijziging van de arbeidsovereenkomst minder uren gaat werken, krijgt hij geen transitievergoeding over die verloren uren. Zo blijkt uit een zaak bij Rechtbank Rotterdam.
Een werknemer die minimaal twee jaar in dienst is geweest en wiens contract op initiatief van de werkgever eindigt, heeft recht op de transitievergoeding (tool). Gaat een werknemer minder uren werken, dan kan hij stellen dat hij voor een deel van de arbeidsomvang wordt ontslagen en dat hij voor dat deel de transitievergoeding behoort te ontvangen. Begin dit jaar deed bij Rechtbank Rotterdam deze situatie zich voor. De rechter oordeelde in dit geval dat de werkgever geen transitievergoeding hoefde te betalen.
De zaak ging over een werkneemster die na langdurige ziekte haar werk als lerares niet meer kon uitvoeren. Ze werd daarom herplaatst in de functie van onderwijsassistent. Op haar verzoek verminderde de werkgever de arbeidsomvang van 1,0 fte naar 0,8 fte. Als formaliteit stuurde hij op dezelfde dag een ‘akte van ontslag’ en ‘akte van benoeming’. De werkneemster vorderde hiervoor een transitievergoeding, maar volgens de werkgever was het contract feitelijk niet opgezegd.
De rechter volgde de beredenering van de werkgever. De transitievergoeding is bedoeld als steun bij de overgang naar een nieuwe baan en als compensatie voor ontslag (tools). In deze situatie was sprake van een wijziging van de arbeidsovereenkomst en niét van contractbeëindiging. De werkgever was de transitievergoeding ook niet verschuldigd vanwege de verminderde werktijd. Hier speelde mee dat de werkneemster zelf voor minder uren had gekozen.
In andere, vergelijkbare situaties kan de transitievergoeding wél verplicht zijn. Zo moet de werkgever de portemonnee trekken bij een deeltijdontslag wegens bedrijfseconomische redenen (tool).
Rechtbank Rotterdam, 5 januari 2016, ECLI (verkort): 2465