Voor een werkneemster die zich ziek meldt wegens een voortijdig einde van de zwangerschap, kan de werkgever een uitkering aanvragen. Welke uitkering dit is, hangt af van het moment van de ziekmelding.
Een zwangere werkneemster kan met een voortijdige beëindiging van de zwangerschap te maken krijgen, bijvoorbeeld door een miskraam, abortus of vroeggeboorte. Vaak is een werkneemster door zo’n emotionele en mogelijk fysieke dreun niet in staat om gelijk weer aan het werk te gaan. Was ze al 24 weken of langer zwanger op het moment dat de zwangerschap (tools) ten einde kwam (door een vroeggeboorte of overlijden van de baby bij de geboorte), dan heeft de werkgever de optie om een bevallingsuitkering aan te vragen bij UWV. De werkgever moet in de administratie een zwangerschapsverklaring opnemen.
Vanaf de 24e week kan de baby leven. Ligt het einde van de zwangerschap voor dat moment – door een miskraam of abortus – dan kan de werkgever bij UWV terecht voor een Ziektewetuitkering (ZW-uitkering). Bij ziekte als gevolg van de zwangerschap is namelijk altijd een ZW-uitkering aan te vragen (dus ook na 24 weken). De uitkering eindigt bij herstel. Zowel bij de bevallingsuitkering als ZW-uitkering betaalt de werkgever in principe het loon en ontvangt hij van UWV de uitkering. Bij een ‘gewone’ ziekmelding geldt de reguliere loondoorbetalingsplicht (en re-integratieplicht).
UWV is verplicht om na een aanvraag voor een ZW-uitkering contact op te nemen met de werkneemster. De werkgever doet er goed aan dit vooraf bij de werkneemster te melden. Goede communicatie tussen de werkgever en werkneemster is bij een miskraam sowieso erg belangrijk. De werkneemster zal tijd nodig hebben voor haar herstel en rouwproces. Een goede werkgever peilt of ze weer (ter afleiding) aan het werk wil en biedt hierbij ondersteuning aan, bijvoorbeeld door het takenpakket tijdelijk aan te passen, thuiswerken mogelijk te maken en goed te overleggen over de arbeidsbelasting. Vanwege de kans op langdurige uitval is voorzichtigheid geboden.