Het College voor de Rechten van de Mens oordeelt dat er geen sprake is van discriminatie bij de brandweertraplooptest van de brandweer Gelderland. Onderscheid maken mag, als er een goede reden voor is; veiligheid van werknemers en omstanders is zo’n goede reden.
Het College voor de Rechten van de Mens is gevraagd om te onderzoeken of bij de verplichte fitheidstest van de Veiligheids- en Gezondheidsregio Gelderland-Midden (VGGM) sprake is van verboden onderscheid tussen mannen en vrouwen. Discriminatie is verboden en onderscheid maken mag alleen onder bepaalde voorwaarden. Het onderzoek vond plaats naar aanleiding van een klacht van een 53-jarige brandweervrouw die van mening was dat de brandweertraplooptest te zwaar was voor vrouwen.
De brandweertraplooptest is onderdeel van de verplichte fitheidstest van de brandweer. Voor de test moeten kandidaten binnen een tijdsbestek van twee minuten honderd traptreden beklimmen. Daarbij dragen zij een last van 42 kilo die onder meer bestaat uit de standaarduitrusting van brandweerlieden. Die is minimaal nodig om (brand)veiligheid te garanderen. VGGM gebruikt één norm voor de fitheidstest zodat er geen sprake is van direct onderscheid op grond van geslacht of leeftijd.
De vrouw die al twee keer is gezakt voor de test, vindt dat zij door het hanteren van die enkele norm benadeeld wordt. Bovendien blijkt uit onderzoeken dat mannen en jongeren vaker voor de test slagen dan vrouwen en ouderen. Hoewel daarmee sprake is van indirect onderscheid op grond van geslacht en leeftijd, is dit niet verboden als er een goede reden voor is. Volgens het College is het waarborgen van de gezondheid en veiligheid van werknemers en anderen zo’n goede reden. .