Werknemers noemen rugklachten vaker dan psychische klachten, overspannenheid of burn-outklachten als reden voor verzuim. Dit blijkt uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) 2018. Wel groeit het percentage werknemers dat verzuimt door psychische klachten, terwijl het percentage werknemers dat rugklachten noemt, daalt.
Veruit de meest genoemde reden voor verzuim in de NEA 2018 was griep of verkoudheid (35,2%). Buikklachten staan met 5,9% op de tweede plaats en rugklachten komen als derde met 5,4%. Psychische klachten, overspannenheid of burn-outklachten worden met 5,1% pas als vierde reden voor verzuim genoemd.
Tien jaar geleden, in de NEA 2008, noemde 9,4% van de werknemers nog rugklachten als verzuim. Psychische klachten, overspannenheid en burn-outklachten werd toen door slechts 4% als reden voor verzuim genoemd.
Hoewel rugklachten in 2018 vaker werden genoemd als reden voor verzuim dan psychische klachten, overspannenheid en burn-outklachten, zijn de kosten voor het verzuim door rugklachten lager. Cijfers van het CBS geven aan dat in 2017 6,7% van het totale verzuim werd veroorzaakt door rugklachten. Bij een kwart van de verzuimdagen in 2017 waren psychische klachten, overspannenheid en burn-outklachten de oorzaak.
Rugklachten zijn een vorm van fysieke arbeidsbelasting en kunnen ontstaan door zwaar lichamelijk werk. Te veel zitten kan echter ook een oorzaak zijn van rugklachten. Werkgevers moeten fysieke arbeidsbelasting zoveel mogelijk voorkomen of beperken. Bij zwaar lichamelijk werk gaat het vaak om tillen of herhaalde bewegingen. De werkgever moet onderzoeken of hij de werkplek of de functie zo kan aanpassen dat hij risico’s voorkomt. Als dit niet mogelijk is, moet hij onderzoeken of hulpmiddelen voor bijvoorbeeld tillen het risico kunnen verminderen. Zijn de risico’s van zwaar lichamelijk werk op deze manier niet uit te sluiten, dan moet de werkgever werknemers goede voorlichting geven over de juiste werkhouding bij tillen of herhaalde bewegingen (tool).
Ook bij werk waar werknemers veel zitten, moet de werkgever onderzoeken hoe hij risico’s voorkomt of beperkt door de werkplek (tool) goed in te richten. Hiernaast moet hij de werknemer voorlichting geven over de juiste werkhouding (tool). Een zit-stabureau kan een oplossing zijn, maar bij het gebruik hiervan is goede voorlichting nodig. Bij alle zittend werk is het van belang dat werknemers niet langer dan één uur in dezelfde houding werken.