Als een werknemer in het kader van re-integratie tweede spoor een opleiding wil volgen, bent u soms verplicht om de studiekosten te vergoeden. Dit hangt onder meer af van de vraag of de opleiding bijdraagt aan werkhervatting. Is dit het geval, dan valt het vergoeden van de opleiding onder uw re-integratieplicht. Dit blijkt uit een uitspraak van de kantonrechter in Leeuwarden.
Een werknemer die voor zijn eigen werk arbeidsongeschikt was, vond dat zijn werkgever in het kader van de zogenoemde re-integratie tweede spoor zijn opleidingskosten moest betalen. Omdat er geen mogelijkheden waren om de eigen functie aan te passen en er bij de werkgever ook geen andere re-integratiemogelijkheden waren, moest voor de werknemer werk bij een andere werkgever (re-integratie tweede spoor) worden gezocht.
Lees ook: Nieuwe Europese regels voor betaling van studiekosten
De werknemer stelde voor om een opleiding te volgen, waarop de werkgever een concept van de studieovereenkomst opstuurde. De werknemer was het echter oneens met de afbouwregeling voor het salaris die in de overeenkomst stond. Daarom ondertekende hij de overeenkomst niet. Hij voltooide de opleiding en ging in een andere functie bij een andere werkgever aan de slag. Omdat zijn werkgever maar een derde van de studiekosten wilde betalen, stapte de werknemer naar de rechter.
De werknemer vond dat de wettelijke re-integratieplicht van de werkgever (die stelt dat de werkgever de werknemer moet faciliteren bij werkhervatting) inhield dat de werkgever het volledige bedrag aan studiekosten moest betalen. Hetzelfde gold voor de reiskosten die de werknemer in het kader van de opleiding had gemaakt.
De kantonrechter oordeelde dat een werkgever niet verplicht is om de studiekosten te betalen als niet duidelijk is of de opleiding werkelijk tot werkhervatting leidt. In dit geval was er echter geen sprake van ‘zomaar’ een opleiding, maar van een opleiding die concreet tot een baan leidde. De werkgever moest daarom ruim € 6.000 (het volledige bedrag) aan opleidingskosten en ruim € 1.200 aan reiskosten betalen.
Rechtbank Noord-Nederland, 12 november 2013, ECLI (verkort): 6779