Voor de eerste keer heeft de kantonrechter een werkgever veroordeeld tot het betalen van een gedeeltelijke extra vergoeding aan een werknemer vanwege het ontbinden van de arbeidsovereenkomst op de i-grond (cumulatiegrond). Tot nu toe werd alleen de maximumvergoeding toegekend.
Een werknemer van een vliegtuigonderhoudsbedrijf werd op staande voet ontslagen omdat hij een pakje drinken uit de koelkast van een vliegtuig van een klant had gepakt en opgedronken. De kantonrechter oordeelde dat het ontslag op staande voet niet rechtsgeldig was. De werkgever voerde weliswaar een ‘zero tolerance beleid’ bij het wegnemen van producten van klanten, maar had dat beleid niet duidelijk genoeg kenbaar gemaakt aan de werknemers en niet consequent genoeg toegepast. Ook had de werkgever onvoldoende aan de werknemers duidelijk gemaakt wat de gevolgen waren van het overtreden van het zero tolerancebeleid.
Daarop verzocht de werkgever de rechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden vanwege verwijtbaar handelen (e-grond) of een verstoorde arbeidsrelatie (g-grond), maar de verzoeken werden niet toegewezen. Er was wel sprake van verwijtbaar handelen, omdat de werknemer kon weten dat hij niet zonder toestemming aan de spullen van anderen mocht komen, maar het gedrag van de werknemer was niet zodanig (ernstig) verwijtbaar dat van de werkgever niet gevergd kon worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Daarnaast had de werknemer de arbeidsverhouding weliswaar verstoord door aan de eigendommen van een klant te zitten, maar dit was mede het gevolg van het onduidelijke en inconsequente zero tolerance beleid van de werkgever. De werkgever had bovendien te weinig gedaan om die verstoring op te lossen.
De arbeidsovereenkomst werd wel ontbonden op de door de werkgever aangevoerde i-grond (cumulatiegrond). Hoewel het verwijtbaar handelen en de verstoorde arbeidsverhouding op zichzelf dus onvoldoende grond voor ontbinding opleverden, was de combinatie van omstandigheden wél voldoende om tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst over te gaan. Zoals in de uitspraak mooi is samengevat, had de werknemer zich ‘een beetje verwijtbaar’ gedragen en was de arbeidsrelatie ‘een beetje verstoord’.
De kantonrechter kan bij de i-grond een cumulatievergoeding toekennen ter hoogte van maximaal de helft van de transitievergoeding. Dit is een compensatie voor het feit dat de ontbinding is gebaseerd op meerdere onvoldragen ontslaggronden. Omdat de werknemer deels verantwoordelijk was, maar de situatie mede het gevolg was van het onduidelijke beleid van de werkgever, kende de kantonrechter (naast de transitievergoeding) een cumulatievergoeding toe die gelijk was aan 25% van de transitievergoeding.
Rechtbank Noord-Holland, 5 januari 2021, ECLI (verkort): 158