De Tweede Kamerverkiezingen zijn voorbij. VVD is duidelijk de grootste partij. Op afstand volgen PVV, CDA en D66. Wat kan de verkiezingsuitslag betekenen voor de arbeidswet- en regelgeving?
Uit de voorlopige uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen blijkt dat VVD van de 150 kamerzetels er straks 33 bezet. Op de tweede plaats is PVV geëindigd met 20 zetels, en daarna volgen D66 en CDA met 19 zetels. De uitgesproken linkse partijen zitten daar een stuk onder. De vraag is nu met wie VVD gaat regeren, maar een coalitie met in ieder geval D66 en CDA lijkt reëel. Dat kan voor grote arbeidsrechtelijke wijzigingen zorgen.
VVD wil voor werkgevers met maximaal 25 werknemers de loondoorbetalingsplicht bij ziekte verkorten naar één jaar. Ook wil de partij het mogelijk maken dat werknemers vijf jaar in tijdelijke dienst kunnen blijven. VVD streeft er bovendien naar om ontslag eenvoudiger en minder duur te maken. Verder moet de overheid niet langer nulurencontracten (tool) in een sector kunnen verbieden en moet er een einde komen aan het algemeen verbindend verklaren van cao’s.
D66 wil één type contract: het vaste contract. Ontslagprocedures moeten wel sneller verlopen en goedkoper zijn. Het recht op transitievergoeding bestaat echter vanaf de eerste werkdag en die moet besteed worden aan de stap naar een nieuwe baan. Het automatische ontslag bij het bereiken van de AOW-leeftijd verdwijnt. Het afspiegelingsbeginsel (tool) wordt gebaseerd op prestaties. Voor kleine werkgevers komt er een collectieve verzekering voor het loon in het tweede ziektejaar.
CDA sluit zich bij D66 en VVD aan: de kantonrechter moet meer ruimte krijgen om contracten te kunnen ontbinden. Ook pleit CDA voor meerjarige arbeidsovereenkomsten (tools), zoals een contract voor vijf jaar. Er moet één basisverzekering voor ziekte en arbeidsongeschiktheid voor alle werkenden komen en de loondoorbetalingsplicht bij ziekte moet voor alle werkgevers minder zwaar worden. Tot slot wil CDA (net als VVD en D66) de belastingen op arbeid verlagen.
PVV zal als één van de vier grootste partijen ook invloed hebben in de Tweede Kamer, maar het is niet duidelijk wat de partij op het gebied van personeel en arbeid wil. In het partijprogramma staat alleen dat de AOW-leeftijd naar 65 jaar moet.