Als er bij de beëindiging van een arbeidscontract wederzijds finale kwijting is verleend, geldt dat in principe voor alle aanspraken. Zeker als eerder gemaakte afspraken niet erg concreet waren. Met een finalekwijtingsbeding kunt u voorkomen dat een werknemer waarvan u afscheid heeft genomen later alsnog met een claim op de proppen komt.
Door elkaar finale kwijting te verlenen in een vaststellingsovereenkomst voor beëindiging van een arbeidsovereenkomst zijn werkgever en werknemer in principe van elkaar af. Voor de kantonrechter in Arnhem bleek onlangs dat finale kwijting een serieus middel is. Het ging in deze zaak om een werknemer die in 2009 met zijn werkgever had afgesproken dat hij een opleiding zou gaan volgen. Omdat het opleidingsbudget voor dat jaar beperkt was, zou de werknemer hier pas in 2010 mee kunnen beginnen. Zover kwam het echter nooit: door een reorganisatie moest de werknemer het veld ruimen. In het opgestelde sociaal plan stond wel dat bestaande opleidingsafspraken gerespecteerd zouden worden, maar hierover kreeg hij onenigheid met zijn werkgever. Toch tekende hij een vaststellingsovereenkomst met een finalekwijtingsbeding.
De rechter oordeelde dat de man achteraf geen aanspraak meer kon maken op een opleiding die betaald werd door zijn voormalige werkgever. In het finalekwijtingsbeding was immers geen voorbehoud gemaakt voor opleidingskosten. Bovendien vond de rechter dat de gemaakte afspraak dat de werknemer ergens in 2010 een opleiding kon volgen niet concreet genoeg was. Het was dus geen bestaande opleidingsafspraak volgens het sociaal plan van de werkgever.
Kantonrechter Arnhem, 14 juli 2010, LJN: BN4402