Een werknemer die ongewenst gedrag toont, is voor iedere leidinggevende lastig. Wanneer is het gedrag een reden om een werknemer te ontslaan? En wanneer is het voldoende om iemand op non-actief te stellen?
Een werkgever kan bij vermoeden van een ernstige misdraging of bij boventalligheid een werknemer op non-actief stellen. Een non-actiefstelling is vergelijkbaar met ontslag, omdat de werkgever de werknemer – al dan niet tijdelijk – verbiedt om te werken. Het verschil is dat de werknemer nog wel loon ontvangt. Een arbeidsconflict (artikel) is vaak de oorzaak van het op non-actief stellen van een werknemer. Als de werknemer zich volgens de werkgever zo ernstig heeft misdragen dat hij niet meer welkom is op de werkvloer, dan volgt vaak ontslag, soms zelfs op staande voet (tool). Bij een minder verstoorde arbeidsrelatie is het voor de werknemer nog mogelijk om terug te keren naar de werkgever.
Een voorbeeld van deze kwestie speelt momenteel bij Universiteit Leiden. Een hoogleraar is daar op non-actief gesteld na meerdere meldingen van grensoverschrijdend gedrag (tool). Er was sprake van jarenlang machtsmisbruik, genderdiscriminatie en ongewenst gedrag tegenover vrouwelijke werknemers. De hoogleraar is om arbeidsrechtelijke redenen niet ontslagen en behoudt zijn salaris, maar mag niet meer terugkeren op de universiteit, geen promovendi meer begeleiden en geen gebruik meer maken van de voorzieningen voor academici. Zijn titel is niet van hem afgenomen, omdat de kwaliteit van zijn werk niet ter discussie stond.