Een werkgever moet zijn werknemers goed informeren over de keuzes die zij hebben binnen de pensioenregeling waaraan zij deelnemen. Doet de werkgever dit niet, dan moet hij later mogelijk betalen.
Organisaties zijn niet wettelijk verplicht om voor hun werknemers een (partner)pensioen te regelen. Is er wel een pensioenregeling, dan kan hierin het partnerpensioen als vrijwillige optie zijn opgenomen. De werkgever moet hier duidelijk over communiceren. Hij heeft bij pensioen (tools) immers een zorg- en informatieplicht. Op basis van de informatie van de werkgever kan de werknemer een weloverwogen keuze maken. Als de werkgever niet goed communiceert, staat de partner van de werknemer mogelijk later op de stoep.
De informatieplicht was dit jaar onderwerp van een zaak bij Rechtbank Amsterdam. Een werknemer was onverwacht op 44-jarige leeftijd overleden door een hartstilstand tijdens het hardlopen. Hij had geen partnerpensioen en zogeheten nabestaandenoverbruggingspensioen opgebouwd, omdat hij van deze optionele pensioenonderdelen had afgezien. Dat bleek uit een formulier dat de werknemer én zijn partner hadden ondertekend. Na het overlijden van haar man gaf de partner aan dat de werkgever niet goed had geïnformeerd over de pensioenmogelijkheden. Ze wilde daarom van hem een schadevergoeding van € 578.110. De partner kon na de dood van haar man niet meer veel werken, omdat ze intensieve zorg moest verlenen aan hun meervoudig gehandicapte zoon.
De werkgever had zijn administratie echter op orde: hij kon bewijzen dat hij op diverse manieren de werknemer had geprobeerd voor te lichten over de pensioenkeuzes. Zo kreeg de werknemer bij zijn contract een brief over het pensioen, meerdere brochures en een e-mail met een premiecalculator. Bovendien was er een pensioenbijeenkomst georganiseerd waar de werknemer zijn situatie kon bespreken met een pensioenadviseur. Dat de werknemer deze informatiebronnen niet had ontvangen of dat ze onduidelijk waren, kon de partner niet bewijzen. Van de werkgever kon niet meer verwacht worden dan hij nu had gedaan. Hij hoefde dus geen schadevergoeding te betalen.
Rechtbank Amsterdam, 27 maart 2017, ECLI (verkort): 2068