Pensioenfondsen zijn op dit moment niet echt goed bestand tegen een economische crisis. De buffers zijn onvoldoende om tegenvallers op te vangen. Het kabinet heeft daarom strengere regels voor pensioenfondsen voorgesteld om dat in de toekomst te voorkomen.
In het huidige systeem staat de nominale waarde van het pensioen centraal. Jaarlijks kan het pensioenfonds het pensioen verhogen op basis van de inflatie of loonsverhoging (indexeren). Op dit moment moet de dekkingsgraad van een pensioenfonds – een indicator voor de vermogenspositie van een pensioenfonds – hiervoor 105% zijn. Bij een lagere dekkingsgraad krijgt het pensioenfonds drie jaar de tijd om deze te herstellen. Lukt dit niet, dan moet het pensioenfonds de pensioenen verlagen. Bij een dekkingsgraad tussen de 105% en 122% mag het pensioenfonds de pensioenen maar gedeeltelijk verhogen. Een volledige verhoging is pas mogelijk bij een dekkingsgraad boven de 122%.
Per 1 januari 2015 moet er een nieuw systeem voor pensioenfondsen gaan gelden. In het nieuwe systeem zal de grens van 105% minder hard zijn en de hersteltermijn wordt opgerekt naar tien jaar (in plaats van de huidige drie jaar). Pensioenfondsen krijgen dus langer de tijd om tegenvallers uit te spreiden en eventuele kortingen hoeven daardoor ook minder ingrijpend te zijn. De grens van 122% gaat omhoog naar 127%. Op deze manier worden pensioenen minder snel verhoogd en blijft er meer geld in kas.
Daarnaast hebben veel werknemers nog het beschikbare premiestelsel voor het opbouwen van het pensioen. Dit is een individuele regeling met een verzekeraar. De werknemer krijgt een vast bedrag en kan daarvoor zijn pensioen met de verzekeraar regelen. Het kabinet wil nu kijken of het mogelijk is dat werknemers met een beschikbare premieregeling hun geld collectief kunnen laten beheren bij een pensioenfonds. Het grote voordeel hiervan is dat pensioenfondsen hun beleggingen beter kunnen spreiden en daardoor minder risico’s lopen. De komende tijd gaat het kabinet kijken of dit plan haalbaar is.