Vakbond FNV heeft KLM een ultimatum gegeven en dreigt met een staking. De onderhandelingen over een nieuwe cao verlopen namelijk slecht: KLM wil vanwege hevige concurrentie de cao versoberen, maar de vakbond vindt dit onacceptabel. Hoe sterk staat FNV met het dreigement om te staken?
In Nederland wordt staken – vanwege onze overlegcultuur – gezien als laatste redmiddel, waarbij het de vraag is of daar bij KLM sprake van is. Vakbond De Unie steunt de strategie van vakbond FNV namelijk niet. Door eerdere stakingen bij Air France leed het moederbedrijf veel schade en dat wil De Unie voorkomen. Dat heeft namelijk gevolgen voor de werkgelegenheid en inkomenszekerheid en is van invloed op het oordeel van de rechter: verhoudt het stakingsbelang zich tot de schade?
Als een werknemer zonder geldige reden geen werk verzet, is een werkgever volgens het principe ‘geen arbeid, geen loon’ uit het Burgerlijk Wetboek niet verplicht de werknemer te betalen. Daarom mag een werknemer alleen staken als er echt geen andere mogelijkheid meer is in de onderhandeling. Een staking kan een organisatie namelijk grote schade toebrengen. Als de geleden schade niet in verhouding staat tot de noodzaak om te staken, kan de werkgever zijn werknemers korten op hun salaris.
Er zijn twee soorten stakingen: een wilde en een georganiseerde staking. Een wilde staking is een staking die spontaan ontstaat of die is geïnitieerd door de werknemers zelf. Een georganiseerde staking vindt plaats onder coördinatie van een vakbond die de staking aankondigt. Het voordeel van een georganiseerde staking is dat stakende werknemers die contributie betalen aan de vakbond (tool) meestal compensatie krijgen voor hun ingehouden loon via de stakingskas van de vakbond. Ook kunnen geoefende onderhandelaars van de vakbond de onderhandeling voor hun rekening nemen, dit komt dan niet op de schouders van de ondernemingsraad terecht.