Werknemers met een chronische aandoening verzwijgen deze vaak voor hun werkgever. Daardoor zijn de risico’s die zij lopen ook niet bekend en kan de werkgever ook geen maatregelen nemen om te zorgen voor veilige en gezonde arbeidsomstandigheden.
Werknemers die lijden aan een chronische aandoening, praten hier meestal niet over. Dat kan riskant zijn want als de werkgever hiervan niet op de hoogte is, kan hij ook de arbeidsrisico’s niet in kaart brengen en geen maatregelen nemen om de werknemer te beschermen en de arbeidsomstandigheden aan te passen. Redenen om een chronische aandoening te verzwijgen, zijn dat werknemers er het nut niet van inzien en bang zijn om anders behandeld of zelfs ontslagen te worden.
Vijf miljoen Nederlanders lijden aan een chronische aandoening. Dat zijn aandoeningen als astma, COPD en diabetes, maar ook depressiviteit, hartfalen en reumatische klachten. Werknemers die last hebben van zo’n aandoening kunnen langer aan het werk blijven als de werkgever bepaalde aanpassingen doorvoert. Het aanbieden van thuiswerk (tools), flexibele arbeidstijden (tool) en ruimere pauzes (tool) kunnen de arbeidsbelasting al verminderen. Ook het opzetten van een vangnet bij tijdelijk mindere inzetbaarheid – net zoals dat wel bij zwangere medewerkers gebeurt – kan de werknemer ontlasten. Daarnaast moeten leidinggevenden en arboprofessionals werken met een chronische ziekte bespreekbaar maken.