Transitievergoeding mag soms in de vrije ruimte

De werkkostenregeling (WKR) is alleen bedoeld voor loon uit tegenwoordige dienstbetrekking. De werkgever kan een transitievergoeding daarom normaal gesproken niet in de vrije ruimte stoppen, omdat die loon uit vroegere dienstbetrekking is. De werkgever betaalt over de vergoeding geen premies werknemersverzekeringen, maar houdt wel loonbelasting/premie volksverzekeringen in én betaalt de werkgeversheffing voor de Zorgverzekeringswet (ZVW).

Eindafrekening is handig moment

Vaak betalen werkgevers de transitievergoeding tegelijk uit met de eindafrekening van een werknemer – met daarin bijvoorbeeld de afkoop van de niet-opgenomen vakantiedagen en opgebouwde vakantiebijslag. De werknemer ontvangt dan naast de vergoeding ook loon waarop de arbeidskorting van toepassing is. Alleen in deze situatie mag een werkgever de transitievergoeding aanwijzen als eindheffingsloon.

Voldoen aan gebruikelijkheidstoets

Er zit één addertje onder het gras: om de transitievergoeding in de vrije ruimte onder te mogen brengen, moet de vergoeding wel aan de gebruikelijkheidstoets (tool) voldoen. Dat betekent dat het gebruikelijk moet zijn dat de werknemer zo’n vergoeding belastingvrij krijgt. De Belastingdienst heeft dit in eerdere specifieke gevallen goedgekeurd. Daarnaast gaat de werkgever 80% eindheffing betalen over het meerdere als hij de grens van de vrije ruimte overschrijdt.

Veranderende regels per 2020

Door de invoering van de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) mogen werkgevers per 1 januari 2020 de transitievergoeding niet meer naar beneden afronden op halve jaren. Een werknemer hoeft ook niet langer minimaal twee jaar in dienst te zijn om recht te hebben op de transitievergoeding. Aan de andere kant hebben oudere werknemers en werknemers met een lang dienstverband geen recht meer op een extra hoge transitievergoeding. Werkgevers kunnen berekenen wat het ontslag vóór en na de invoering van de WAB zal kosten (tool).