Een werknemer die ziek is, heeft mogelijk niet al zijn vakantiedagen voor de wettelijke vervaldatum kunnen opnemen. Onder omstandigheden behoudt de werknemer die vakantiedagen nog een tijdje.
Normaal gesproken geldt dat wettelijke vakantiedagen van werknemers een half jaar na het jaar van opbouw vervallen. Een kortere vervaltermijn is verboden, een langere onder voorwaarden niet. Als een werknemer ziek is, blijft hij gewoon vakantiedagen opbouwen. Maar is de werknemer lang afwezig door de ziekte, dan kan hij die opgebouwde vakantiedagen misschien niet benutten. In de wet is daarom vastgelegd dat als een werknemer tot aan de vervaltermijn redelijkerwijs niet in staat is geweest om alle wettelijke vakantiedagen op te nemen, niet de vervaltermijn van (doorgaans) een half jaar na het jaar van opbouw geldt, maar de verjaringstermijn van vijf jaar na het jaar van opbouw. Deze situatie kan zich voordoen bij langdurige ziekte.
Als een zieke werknemer nog niet re-integreert op het moment dat de vervaltermijn verloopt, geldt dat hij redelijkerwijs niet in staat is geweest om de vakantiedagen te benutten. Is hij wel begonnen met re-integreren en bestaan er mogelijkheden voor vakantie, dan komen de wettelijke dagen gewoon te vervallen, net als bij andere werknemers. Maar er is dus enige ruimte voor discussie. De bewijslast van het niet kunnen opnemen van het wettelijke minimum aan vakantie rust op de werknemer. Of een vakantie voor een re-integrerende werknemer nadelig is, is aan de bedrijfsarts om te beoordelen.
Bovenwettelijke vakantiedagen die de zieke werknemer niet heeft opgenomen, mag de werkgever in overleg tussentijds uitbetalen of zelfs wegstrepen als dat is vastgelegd. Over de vakantiedagen van de zieke werknemer is de werkgever het volledige salaris verschuldigd.