De werkdruk neemt toe door krapte op de arbeidsmarkt. In steeds meer cao’s staan daarom afspraken over werkdruk. In bijna één op de vijf cao’s is aandacht voor het aannemen of inhuren van extra krachten en budget voor duurzame inzetbaarheid.
In cao-onderhandelingen is werkdruk steeds vaker een belangrijk onderwerp, blijkt uit cijfers van de Algemene Werkgeversvereniging Nederland (AWVN). In 2016 werd in 11,6% van de vernieuwde cao’s het onderwerp werkdruk opgenomen. In 2017 was dit percentage gestegen naar 19% en in de cao’s die tot nu toe dit jaar zijn afgesloten, bespreekt 19,5% werkdruk. De belangrijkste reden dat werkdruk steeds vaker onderwerp van gesprek is aan de onderhandelingstafel is de groeiende economie. In veel organisaties neemt de hoeveelheid werk toe, maar het is niet altijd even eenvoudig om gediplomeerd personeel te vinden. Dat is bijvoorbeeld het geval in de transportsector, waar het moeilijk is om werknemers te vinden met een vrachtwagenrijbewijs.
Elke werknemer ervaart werkdruk op een eigen manier. Dat is niet alleen afhankelijk van belastbaarheid, maar ook van de thuissituatie en eventuele persoonlijke problemen. Werkdruk is een vorm van psychosociale arbeidsbelasting (PSA) (tools) en kan ernstige gezondheidsklachten met zich meebrengen, zoals een depressie of overspannenheid. Het is zowel in het belang van de werknemer als de organisatie om tijdig in te grijpen bij werkdruk. Werkgevers kunnen het onderwerp als risico opnemen in de risico-inventarisatie en -evaluatie (RI&E) (tools) en bijbehorende maatregelen noteren in het plan van aanpak. Als het een werkgever niet lukt om geschikt personeel te vinden, kan hij bijvoorbeeld overwegen om sollicitanten een opleiding te bieden. In ruil daarvoor kan hij sollicitanten vragen om een bepaalde periode bij de organisatie in dienst te blijven.