Loon in natura dat voor de werkkostenregeling zowel onder een nihilwaardering als een gerichte vrijstelling valt, moet u behandelen als nihilwaardering. Dat staat in het Handboek Loonheffingen 2015.
Als uw onderneming vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen niet bij de werknemer wil belasten, moet u ze meestal ten laste van de vrije ruimte laten komen. Dit kunt u alleen achterwege laten als voor het betreffende loonbestanddeel een nihilwaardering of een gerichte vrijstelling geldt. Voor de invulling van de vrije ruimte bestaat tussen een nihilwaardering en gerichte vrijstelling geen onderscheid; zowel kosten die op nihil zijn gewaardeerd als kosten die gericht zijn vrijgesteld, komen niet ten laste van de vrije ruimte.
Voor de aanvullende voorwaarden is het onderscheid wel relevant. Gerichte vrijstellingen vormen alleen loon voor de werknemer als u ze niet uiterlijk op het genietingsmoment aanwijst als eindheffingsloon. Ook gelden er voor gerichte vrijstellingen vaak maximumbedragen, waarbij u het bovenmatige deel wel via de vrije ruimte of de werknemer moet belasten.
Nihilwaarderingen gelden nooit voor vergoedingen, het gaat altijd om loon in natura. Gewoonlijk is er bij een nihilwaardering sprake van een voorziening op de werkplek waarbij uw onderneming arboverantwoordelijk voor die werkplek moet zijn.
Meer informatie over onbelast vergoeden en verstrekken volgens de fiscale regels vindt u in de toolbox De werkkostenregeling toepassen in zeven stappen.