De stortingen die u als dga in uw bv doet en die via een rekening-courant lopen, kunnen mogelijk beschouwd worden als informele kapitaalstortingen, die u bij een faillissement maar voor een kwart kunt afwaarderen. Daarom is het van groot belang dat, als u geld leent aan uw bv, u dit onder zakelijke voorwaarden doet en uw bv zekerheden biedt voor terugbetaling. Een onafhankelijke partij zou de lening onder dezelfde voorwaarden ook moeten willen verstrekken.
In een zaak voor Rechtbank Den Haag stelde de inspecteur dat het geld op de rekening-courant tussen een dga en een bv niet zakelijk was, omdat er volgens hem sprake zou zijn van een bodemloze putlening. De bv had namelijk al lange tijd een negatief vermogen, waardoor er zekerheden ontbraken voor het terugbetalen van de stortingen van de dga in de rekening-courant. Toen de dga het totale bedrag in de rekening-courant na het faillissement van de bv wilde afwaarderen als negatief resultaat uit overige werkzaamheden, stak de inspecteur hier dan ook een stokje voor.
De dga stelde in hoger beroep dat de rekening-courantovereenkomst wel degelijk zakelijk was; er was ook een rentepercentage afgesproken. Het was aan de rechter om te bepalen of er nu sprake was van een lening of een kapitaalverstrekking aan de bv via de rekening-courant. Jurisprudentie bepaalt dat een rekening-courant in principe een bijzonder soort lening is. Maar hiervan kan worden afgeweken als blijkt dat er sprake is van een schijnlening, waarbij eigenlijk kapitaal wordt verstrekt. De rechter controleerde elke boeking en stelde dat er vrijwel elke keer sprake was van een storting van ronde bedragen met een omschrijving ‘storting aandeelhouder’. Vanwege het ontbreken van rente en zekerheden, was de kans klein dat de bv de dga zou terugbetalen. Dit waren voor de rechter onder meer redenen om vast te stellen dat het om informele kapitaalstortingen ging. De dga mocht daarom niet het hele bedrag als verlies aanmerken, maar slechts 25%. Het betrof namelijk geen lening, maar een verlies uit aanmerkelijk belang.
Rechtbank ’s-Gravenhage, 20 november 2012, LJN: BY7110