Een werkgever heeft een zorgplicht als het gaat om beroepsziekten, zoals RSI of ziekten als gevolg van asbest. Heeft een werknemer een beroepsziekte en wil hij zijn werkgever voor de schade hiervan aansprakelijk stellen, dan moet hij zich goed voorbereiden. Hij moet namelijk aantonen dat de arbeidsomstandigheden slecht waren voor zijn gezondheid en dat de klachten waren ontstaan doordat de werkgever de zorgplicht niet naleefde.
Een werknemer was ruim 30 jaar als monteur in dienst bij een organisatie die verpakkingsmachines maakte. Tijdens zijn werk was de werknemer in aanraking gekomen met stoffen zoals aluminium, thinner en andere ontvettingsmiddelen. Nu stelde de werknemer dat hij hierdoor longfibrose had opgelopen. Er werd een deskundige ingeschakeld om de mogelijke blootstelling aan gevaarlijke stoffen te onderzoeken en te bekijken in hoeverre de werkgever zich had gehouden aan de verplichtingen uit de arbeidsomstandighedenwet.
Het onderzoek liet zien dat de werknemer slechts incidenteel en beperkt werd blootgesteld aan de stoffen. Bij bepaalde blootstellingsniveaus had een gevaar voor de gezondheid kunnen ontstaan, maar in dit geval was het niveau te laag. Het was de werknemer dus niet gelukt om aan te tonen dat zijn klachten gevolg waren van de werkzaamheden. Bovendien bleek de werkgever te voldoen aan de zorgplicht en de eisen die werden gesteld in de Arbowetgeving. De werknemer werd in het ongelijk gesteld.
Uit deze rechtszaak blijkt dat het lastig kan zijn om aan te tonen dat bepaalde klachten zijn veroorzaakt door de werkzaamheden binnen de organisatie. In zaken waarbij de werknemer een schadevergoeding hoopt te krijgen, komt de zorgplicht van de werkgever natuurlijk ook aan bod. Als arbo-professional is het dan ook belangrijk om de werkgever hier regelmatig op te wijzen. Zorg er ook voor dat mogelijke risico’s voor werknemers beperkt of uitgesloten zijn. Voor de regelgeving op het gebied van gevaarlijke stoffen kunt u terecht in hoofdstuk 4 van het Arbeidsomstandighedenbesluit.
Gerechtshof ’s-Hertogenbosch, 5 februari 2013, LJN: BZ0852