Als u als bestuurder aansprakelijk wordt gesteld voor een openstaande belastingschuld van uw bv, is de kans gering dat een beroep op depressieve klachten slaagt. Kampt u namelijk met een depressie, dan moet u maatregelen nemen om uw werkzaamheden als bestuurder over te dragen. Tot dit oordeel kwam Rechtbank Noord-Holland onlangs.
Het draaide in deze zaak om een bv met een flinke belastingschuld. De bv had voor een aantal tijdvakken wel melding gemaakt van betalingsonmacht, maar bij latere tijdvakken ging het mis. Toen de bv failliet ging, stelde de Belastingdienst de bestuurder aansprakelijk voor de achterstallige belastingen. De bestuurder stapte hierop naar de rechter.
Voor de rechter betoogde de man dat hij zijn werk niet goed kon doen vanwege depressieve klachten. Hij voerde daarbij een brief van huisarts op én een psychiatrisch rapport. Uit dat rapport kwam naar voren dat de depressieve klachten van de bestuurder zijn functioneren belemmerden. Zo had hij onder meer moeite zich te concentreren, beslissingen te nemen en conflicten op te lossen. Op basis hiervan stelde de bestuurder dat hij niet aansprakelijk gehouden kon worden voor de belastingschuld. Hoewel de bv inderdaad geen melding van betalingsonmacht had gedaan, vond de bestuurder dat hem dit door zijn depressieve klachten niet verweten kon worden.
De rechter was het hier niet mee eens. Uit het rapport bleek namelijk dat de depressieve klachten al geruime tijd speelden; er was ook al sprake van vóór de tijdvakken waarvoor geen betalingsonmacht gemeld was, en toen deed de bv nog wel melding van betalingsonmacht. Bovendien bleef de bestuurder ondanks de diagnose op eigen initiatief doorwerken. Als de bestuurder toen van mening was geweest dat hij door zijn situatie niet in staat was om zijn taken goed uit te voeren, had hij een vervangende bestuurder moeten aanstellen. De psychische klachten waren niet dusdanig zwaar dat de bestuurder daar niet meer toe in staat was. De bestuurder was dus terecht aansprakelijk gesteld voor de openstaande belastingschuld.
Rechtbank Noord-Holland,6 maart 2014, ECLI (verkort): 1714