Voor uw accountant geldt in principe dat hij zich moet houden aan de geheimhoudingsplicht. Hij mag dus niet zomaar alle informatie aan de Belastingdienst doorgeven. Volgens de Accountantskamer geldt er echter een uitzondering in het geval van belastingfraude.
In deze zaak ging het om een accountant-administratieconsulent, die ook werkzaam was als belastingadviseur. De accountant had als klant een melkveehouder. Hij verzorgde voor de melkveehouder zowel de jaarrekening als de belastingaangiften. In 2006 gaf de melkveehouder bij de accountant aan dat hij zijn bedrijf wilde uitbreiden. Op dit moment had hij 90 koeien en het was de bedoeling om dat uit te breiden naar 500 tot 1.000 koeien. Hiervoor was echter wel een investering nodig van € 12 miljoen.
De accountant was op de hoogte van de slechte financiële situatie van de klant, maar ging toch akkoord met de uitbreiding. In de periode augustus 2006 tot februari 2008 verzorgde de accountant acht keer de aangifte BTW voor de melkveehouder. In totaal ging het om een teruggaaf van € 2,2 miljoen. Hij kreeg daarvoor de facturen voor de bouw van nieuwe stallen en machines van de melkveehouder. Er was echter nog geen bouwvergunning. De accountant moest dus ervan op de hoogte zijn dat de facturen niet helemaal klopten. Uiteindelijk gaf de melkveehouder op 8 augustus 2008 bij de accountant aan dat de facturen vals waren. De melkveehouder ging op 24 maart 2009 failliet.
Halverwege 2011 gaf de accountant pas bij de fiscus aan dat hij al eerder wist van de belastingfraude. De Accountantskamer moest beoordelen of de accountant dit eerder had moeten melden. De tuchtrechter gaf aan dat de accountant zich moest houden aan de fundamentele beginselen van integriteit en zorgvuldigheid. Het was volgens de rechter van maatschappelijk belang dat hij de fraude zo snel mogelijk bij de Belastingdienst meldde. Uit eigen beweging had de accountant zijn klant moeten verklikken en zijn geheimhoudingsplicht opzij moeten zetten. De accountant kwam weg met een berisping van de Accountantskamer.
Accountantskamer, 23 januari 2015, zaaknummer 13/2415 Wtra AK