Winkelketen Big Bazar ligt momenteel in de clinch met verhuurders, en loopt achter met de huur. Om hun geld te innen, zetten sommige verhuurders als drukmiddel een faillissementsaanvraag in. Hoe gaat dat in z'n werk?
Big Bazar heeft eerder al laten weten dat een aantal winkels dichtgaan vanwege een te hoge huur. Daarnaast wil de koopjesketen afspraken maken met verhuurders over een verlaging van de huurprijs. Maar die lijken daar niet echt toe geneigd. Sterker nog: een van de pandverhuurders heeft vanwege de betalingsachterstanden onlangs faillissement aangevraagd van de hele keten. Inmiddels hebben volgens mediaberichten ook een uitzendbureau en twee leveranciers een faillissementsaanvraag ingediend, omdat zij te lang moeten wachten op hun geld.
Een schuldeiser die een faillissement wil aanvragen van de onderneming waar hij nog geld van tegoed heeft, moet daarvoor als eerste stap (tool) een verzoekschrift laten indienen bij de rechtbank. De schuldeiser moet daarvoor verplicht een advocaat inschakelen. Als de schuldeiser een onderneming is, moet er € 676 aan griffiekosten betaald worden.
Voor het aanvragen van een faillissement is bovendien een zogeheten 'steunvordering' nodig. Wil de rechter een faillissement kunnen uitspreken, dan moet namelijk niet alleen duidelijk zijn dat de onderneming is gestopt met betalen, maar ook dat zij een schuld heeft bij minstens twee schuldeisers. Eén van die schulden moet bovendien 'opeisbaar' zijn: de betalingstermijn is verstreken. Een voor de hand liggende steunvordering is een schuld bij de Belastingdienst. Maar ook een lokale deurwaarder of verhuurder kan de schuldeiser mogelijk aan steun helpen. De schuldenaar kan daarop nog een verweerschrift indienen, en daarna volgt een zitting bij de rechtbank. Vaak zal de rechter direct een oordeel vellen. En als dat oordeel luidt dat de onderneming failliet verklaard wordt, gaat dat ook direct in.
Maar een schuldeiser is niet altijd uit op een faillissement, vaak is de aanvraag meer bedoeld om druk te zetten. Naar verluidt was de verhuurder van Big Bazar bereid de faillissementsaanvraag weer in te trekken als de keten € 20.000 zou betalen.
Dat een faillissement waarschijnlijk niet altijd het doel is, blijkt ook wel uit de aard van die procedure. Na een bankroet gaat een curator aan de slag met het verdelen van de boedel. Bij het verdelen van de opbrengst gebruikt de curator een vaste volgorde waarin schuldeisers betaald krijgen (infographic). En daarbij staat de Belastingdienst vaak vooraan. Pas als er daarna nog wat overblijft, komen ook minder invloedrijke schuldeisers zoals leveranciers aan bod. In zo'n procedure is het dus helemaal niet gezegd dat een doorsnee schuldeiser nog wat terugziet van zijn vordering. Een faillissementsaanvraag als drukmiddel heeft dan ook weinig zin als de schuldenaar al financieel in heel zwaar weer zit. Meer hierover leest u in dit verdiepingsartikel.