Een aangeschafte onroerende zaak die u als ondernemer voor de inkomstenbelasting gaat verhuren, maar waar u wel de beschikking over houdt door onderhuur, kan volgens de Hoge Raad als ondernemingsvermogen worden aangemerkt.
Een ter belegging aangeschaft onroerend goed zal in de meeste gevallen tot het verplicht privévermogen moeten worden gerekend in de inkomstenbelasting. Er zijn echter uitzonderingen zoals in onderstaande zaak. Een zoon had met zijn vader een maatschap. Vader huurde een bedrijfsruimte en terreinen en verhuurde dit weer onder aan de maatschap en later aan zijn zoon. De zoon kocht de bedrijfsruimte en de terreinen en sloot een huurovereenkomst met zijn vader. De onderverhuurovereenkomst met de maatschap werd ook opnieuw overeengekomen.
Dertien jaar na de aankoop verkocht de zoon het hele complex met winst. De inspecteur wilde deze winst belasten. Het hof vond dat de inspecteur gelijk had want de rechter gaf aan dat er sprake was van verplicht privévermogen. De Hoge Raad kwam echter tot een andere conclusie. Als een ondernemer namelijk een zelfstandig rendabel te maken deel van een onroerende zaak na de aanschaffing ging verhuren, maar hij daarover toch kon blijven beschikken door een onderhuurovereenkomst en het feitelijk ook bleef gebruiken voor de onderneming, kon er toch sprake zijn van bedrijfsvermogen/ondernemingsvermogen. De Hoge Raad heeft de zaak naar Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden doorverwezen voor verdere behandeling.
Hoge Raad, 25 maart 2016, ECLI (verkort): 477