Werknemers die in hun werk regelmatig blootgesteld worden aan trillingen en schokken, kunnen daardoor schade aan de gezondheid oplopen. Soms zijn de effecten pas op langere termijn merkbaar. De werkgever moet de risico’s goed in kaart brengen en maatregelen nemen.
Behalve dragen, duwen, tillen en trekken is ook het werken met trillingen een vorm van fysieke arbeidsbelasting die risico’s met zich meebrengt. In bijna alle apparaten, machines en voertuigen die werknemers gebruiken, worden mechanische trillingen opgewekt. Soms gebeurt dit bewust, bijvoorbeeld in trilplaten, trilstaven of trilwalsen, maar meestal is het een ongewenst neveneffect. Deze trillingen kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid van werknemers die er geregeld aan blootgesteld worden.
Trillingen kunnen lichamelijk en geestelijk ongemak veroorzaken, denk aan vermoeidheid en concentratieverlies. Maar ook duizeligheid en desoriëntatie en zelfs belemmering van de spraak. Langdurige blootstelling kan gezondheidsschade veroorzaken doordat er verhoogd risico is op lage rugklachten en slijtage van de wervelkolom. Werknemers die met trillend gereedschap werken, kunnen last krijgen van tintellende of gevoelloze vingers en uiteindelijk van het wittevingersyndroom. De klachten door trillingen worden meestal pas na verloop van tijd zichtbaar.
Om het risico van trillingen te kunnen beoordelen, moet de werkgever de trilbelasting laten meten. In artikel 6.11 van het Arbobesluit staan grenswaarden voor dagelijkse blootstelling. Er zijn geen individuele of persoonlijke beschermingsmiddelen die blootstelling aan trillingen verminderen. De werkgever zal dus maatregelen moeten nemen bij de bron zoals een machine die trilt vervangen door een trillingsarme machine. Collectieve maatregelen kunnen ook helpen, denk aan het egaliseren van het wegdek, andere transportmiddelen of de duur van de blootstelling beperken.