Huisartsen weten vaak weinig of niets over het werk dat hun patiënten doen. Toch is veel werkgerelateerd verzuim mogelijk te voorkomen als huisartsen dat wél zouden weten. Dit betoogt Kees de Kock in zijn promotieonderzoek. Huisartsen zijn vaak als eerste op de hoogte van problemen.
Huisartsen zijn meestal niet op de hoogte van het werk dat hun patiënten doen. Daardoor kunnen ze niet de relatie leggen tussen de klacht en de oorzaak, als deze oorzaak werkgerelateerd is. Het gevolg is een advies dat mogelijk niet adequaat is. Denk bijvoorbeeld aan iemand die met een hardnekkige hoest op het spreekuur verschijnt. Als de huisarts zou weten dat die persoon regelmatig met gevaarlijke stoffen werkt, zou hij hem mogelijk meteen doorsturen naar een specialist. Als de huisarts dit níet weet, schrijft hij waarschijnlijk eerst een hoestdrank voor, waardoor kostbare tijd verloren kan gaan. Bij de patiënt is de behoefte er in ieder geval wel: 85% procent zou willen dat de huisarts een advies geeft over thuisblijven of doorwerken. Eenderde dacht dat er mogelijk een verband was tussen hun werk en hun klacht.
De Kock signaleert nog enkele andere problemen. Er is weinig samenwerking tussen huisarts en bedrijfsarts. En onbekend maakt onbemind: huisartsen hebben soms vraagtekens bij de onafhankelijkheid van bedrijfsartsen. Daarnaast durven zij uit zichzelf niet altijd te vragen naar het werk dat patiënten doen en de software die ze gebruiken ondersteunt daar ook niet bij. Ten slotte vond De Kock nog dat het veel huisartsen ontbreekt aan de relevante wetskennis op dit gebied. Hij pleit ervoor om huisartsen te ondersteunen bij het herkennen van en adviseren over werkgerelateerde klachten bij hun patiënten.