De aanvraag door een werkgever van een tewerkstellingsvergunning (TWV) voor een buitenlandse werknemer vormt geen belast loon van de werknemer. Dat blijkt uit een standpunt van de Kennisgroep loonheffing algemeen van de Belastingdienst.
Voor werknemers die niet uit de Europese Economische Ruimte (EER) of Zwitserland komen, moet de werkgever in bepaalde gevallen een werkvergunning (artikel) aanvragen. De werkgever moet zelf de aanvraag doen. Dit kan kosteloos bij UWV. De Kennisgroep loonheffing algemeen van de Belastingdienst heeft laten weten dat de aanvraag (of omzetting) van een TWV geen (belast) loon vormt voor de werknemer.
De Kennisgroep licht toe dat voor het loonbegrip de volgende drie voorwaarden gelden:
De wettelijke definitie van het loonbegrip is bij de invoering van de werkkostenregeling (WKR) per 1 januari 2011 aangevuld met vergoedingen of verstrekkingen.
Er is geen sprake van loon van de werkgever (werkgeversloon) als aan één van de drie voorwaarden niet is voldaan. Bij de aanvraag van een TWV is aan voorwaarde 2 en 3 voldaan. Het gaat dus om voorwaarde 1, de voordeelseis. Voorzieningen die geen privévoordeel met zich meebrengen, vormen geen loon en blijven daarom onbelast.
Bij de aanvraag van de TWV treedt de werkgever niet op als intermediair van de werknemer. De kosten die een werkgever maakt om een aanvraag in te dienen – zoals manuren en advieskosten – worden gemaakt voor de organisatie van de werkgever; ze vormen bedrijfskosten. Hoewel ook bedrijfskosten een voordeel kunnen opleveren voor de werknemer, is daar in dit geval geen sprake van: de aanvraag zelf levert de werknemer geen voordeel op. De werknemer wordt niet rijker van de TWV en hij bespaart zich ook geen privéuitgaven. De werknemer geniet dus feitelijk niets.