Werkneemsters die zelf geen kind kunnen krijgen maar een draagmoederovereenkomst hebben gesloten, hebben volgens de Europese richtlijnen geen recht op betaald zwangerschaps- of adoptieverlof. Onlangs sprak het Europese Hof van Justitie zich in een arrest hierover uit. Het staat individuele lidstaten wel vrij om hier andere afspraken over te maken.
In de zaak ging het om twee werkneemsters – één uit het Verenigd Koninkrijk en één uit Ierland – die niet zwanger konden worden en een draagmoederovereenkomst hadden gesloten. De werkgevers van deze werkneemsters weigerden om hen betaald zwangerschaps- of adoptieverlof toe te kennen, omdat zij niet zelf zwanger waren en er feitelijk geen sprake was van een adoptie. De werkneemsters stapten naar de rechter in hun eigen land. De nationaal gerechten, waar de werkneemsters in beroep gingen, legden de vraag uiteindelijk voor aan het Europese Hof van Justitie.
Het Europese Hof van Justitie oordeelde dat de wensmoeders op grond van de Europese richtlijnen geen wettelijk recht hebben op betaald zwangerschaps- of adoptieverlof. Zwangerschapsverlof is namelijk bedoeld om de veiligheid en gezondheid van werkneemsters tijdens de zwangerschap- en bevalling te waarborgen. Lidstaten binnen de Europese Unie kunnen zelf besluiten om wensmoeders wel betaald zwangerschaps- of adoptieverlof toe te kennen, maar dit is op grond van de Europese richtlijnen dus niet verplicht.
Europese Hof van Justitie, C-167/12 en C-363/12