Het verschil: navordering en naheffing

Het is afhankelijk van het soort belasting of uw organisatie te maken krijgt met een navorderingsaanslag of naheffingsaanslag (tool). Hierbij moet u onderscheid maken tussen aanslagbelastingen en aangiftebelastingen. Bij een aanslagbelasting legt de Belastingdienst op basis van uw aangifte een aanslag op. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de inkomstenbelasting of de vennootschapsbelasting. Blijkt achteraf dat de aanslag niet klopt, dan kan de fiscus een navorderingsaanslag (tool) opleggen.

Tegelijk aangifte doen en betalen

Uw organisatie krijgt geen aanslag bij een aangiftebelasting, zoals de BTW of de loonheffingen. Tegelijk met het indienen van de aangifte moet u ook het volgens de aangifte verschuldigde bedrag overmaken naar de Belastingdienst. De fiscus kan dit dan nog corrigeren met een naheffingsaanslag (tool).

Deadlines voor naheffing en navordering

De Belastingdienst kan niet oneindig naheffen of navorderen. Voor het opleggen van een navorderingsaanslag geldt in principe een termijn van vijf jaar. Deze termijn wordt verlengd met de duur van het verleende uitstel. Soms kan er echter een afwijkende termijn gelden. Zo is de navorderingstermijn bij een kenbare fout beperkt tot twee jaar. En gaat het om inkomsten of vermogen uit het buitenland, dan geldt er een termijn van 12 jaar. 
Bij naheffing kan de Belastingdienst een naheffingsaanslag opleggen tot vijf jaar na het jaar waarin de belastingschuld is ontstaan of de teruggaaf is verleend. Er geldt een termijn van 12 jaar als de belastingschuld is ontstaan door de verkrijging van de economische eigendom van onroerende zaken of van rechten waaraan die zijn onderworpen.