De werkgeverslasten bij grensarbeiders worden vooral bepaald door het socialezekerheidsstelsel, niet zo zeer door een eventuele thuiswerkregeling zelf. Dat blijkt uit onderzoek naar de gevolgen voor het inkomen van (thuiswerkende) grensarbeiders. In de kabinetsreactie hierop blijkt dat de kabinetsfocus ligt op een regeling waarin de grensarbeider een maximaal aantal dagen thuis kan werken zonder heffingsgevolgen.
Recent verschenen de resultaten van een onderzoek naar de inkomensgevolgen van hybride werken door grensarbeiders in onze buurlanden, België en Duitsland. De demissionaire staatssecretaris van Financiën Van Rij heeft in een brief aan de Tweede Kamer hierop gereageerd. Het doel van het onderzoek was de gevolgen van mogelijke thuiswerkregelingen voor grensarbeiders inzichtelijk te maken.
Uit het onderzoek blijkt onder meer dat de werkgeverslasten alleen beïnvloed worden door het socialezekerheidsstelsel dat van toepassing is en niet door een thuiswerkregeling. Dit gold voor alle drie de inkomenscategorieën waar de onderzoekers naar keken (€ 25.000, € 50.000 en € 100.000). De werkgeverslasten bestaan namelijk uit de combinatie van brutoloon plus de werkgeverspremies sociale zekerheid. De hoogte van het brutoloon verandert niet als er een thuiswerkregeling van toepassing is. Daardoor heeft alleen het van toepassing zijnde socialezekerheidsstelsel invloed op de hoogte van de werkgeverspremies en dus op de totale werkgeverslasten. Verder schrijft de staatssecretaris dat als een werknemer in twee landen belasting moet betalen, werkgevers meer administratieve lasten hebben, omdat er moet worden voldaan aan administratieve plichten in het woonland van de werknemer.
Voor Nederland ligt nu de focus op korte termijn op een ‘drempelregeling’ met een beperkte dagendrempel. Een drempelregeling maakt mogelijk dat een werknemer een maximaal aantal dagen in het woonland (bijvoorbeeld thuis) kan werken zonder dat dit gevolgen heeft voor het heffingsrecht over het inkomen. De focus op een regeling met een beperkte dagendrempel is ten eerste vanwege de haalbaarheid. Zo staat Duitsland nu niet open voor een verdergaande regeling. Op korte termijn is een regeling die aansluit bij de sociale zekerheid echter niet mogelijk. De staatssecretaris kan dan ook discoördinatie tussen de fiscaliteit en sociale zekerheid niet geheel voorkomen. Op lange termijn, bijvoorbeeld in multilateraal verband, kunnen de berekeningen in het onderzoek dienen voor verdere discussies over mogelijke oplossingsrichtingen.