Mag de werkgever aan een werknemer vragen of hij rookt?

Medische gegevens zijn bijzondere persoonsgegevens. Deze zijn door de wetgever extra beschermd. Het is verboden om bijzondere persoonsgegevens te verwerken, tenzij er een wettelijke uitzondering is. Voor roken is geen uitzondering gemaakt.

Roken is een gezondheidsgegeven

De Europese toezichthouders geven aan dat het begrip 'gezondheidsgegeven' een ruime betekenis heeft. Ook gegevens over rook- en drinkgedrag zijn gezondheidsgegevens. Dit betekent dat werkgevers niet aan hun werknemers mogen vragen of zij roken. Ook mogen ze dit gegeven niet vastleggen.

Ondersteuning werkgever bij stoppen met roken

Toch schrijft de overheid in het besluit waarin de sluiting van de rookruimtes geregeld is: 'Op weg naar een Rookvrije Generatie werken veel bedrijven en organisaties aan het rookvrij maken van hun organisatie, waaronder het rookvrij maken van gebieden in de buitenlucht. Het is hierbij belangrijk dat werkgevers en bedrijfsartsen medewerkers uit hun organisatie ondersteunen in het stoppen met roken.' 

Deze oproep plaatst werkgevers – in ieder geval theoretisch – in een lastig parket. Het is immers lastig om werknemers ondersteuning te bieden, als een werkgever niet mag vastleggen (verwerken) dat een werknemer rookt. Rendement heeft de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) om opheldering gevraagd, maar die gaf aan te weinig bezetting te hebben om de vraag te kunnen beantwoorden.

Rol van de bedrijfsarts

De bedrijfarts mag wel vragen of een werknemer rookt. Ook mag de bedrijfsarts adviseren over de mogelijkheden voor hulp bij stoppen met roken. De werkgever kan dus de mogelijkheid onderzoeken om de kosten voor ondersteuning bij het stoppen met roken via de bedrijfsarts of arbodienst te betalen. Zij weten wel over welke werknemer het gaat. Maar dit alles maakt het wel wat ingewikkelder om werknemers te ondersteunen in hun strijd tegen de rookverslaving.