Diefstal is voor een werkgever een dringende reden op grond waarvan hij een werknemer op staande voet mag ontslaan. Hierbij maakt het meestal niet uit of de diefstal een duurder voorwerp betreft zoals een laptop of iets goedkoops zoals een blikje cola. Soms let de kantonrechter nog op de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, maar in deze rechtszaak maakten ook de 26 jaren dienstverband geen verschil.
De werknemer had al over een langere periode elke vrijdagmiddag enkele blikjes cola uit het magazijn gepakt, zonder dat de werkgever hiervoor toestemming had gegeven. Deze drie à vier blikjes dronk hij dan met zijn collega’s op. De werkgever stelde een onderzoek in en hing hiervoor onder andere camera’s op. In een gesprek met zijn leidinggevende ontkende de werknemer dat hij de blikjes had gestolen, maar toen hij de beelden te zien kreeg, gaf hij wel toe. De werknemer werd direct op non-actief gesteld en vervolgens verzocht de werkgever de kantonrechter om het contract wegens dringende reden te ontbinden.
Het argument dat de blikjes fris een lage waarde hadden, maakte geen verschil: het ging om de ernst van het gedrag. Verder was de werknemer van mening dat het ontslag een te zware maatregel zou zijn vanwege de persoonlijke omstandigheden van de werknemer. Hierbij doelde hij op de grote financiële gevolgen voor zijn gezin en zijn leeftijd, waardoor hij moeilijker een nieuwe baan zou vinden. Daarnaast was hij al 26 jaar in dienst bij de organisatie. De rechter erkende dat de gevolgen groot waren, maar deze omstandigheden wogen niet op tegen de aard en ernst van het gedrag van de werknemer. Daarmee werd de arbeidsovereenkomst ontbonden en de werknemer kreeg geen vergoeding toegekend.
Kantonrechter Arnhem, 8 februari 2013, LJN: BZ1980