Werkgevers mogen geen vingerafdrukscans van werknemers gebruiken voor tijdsregistratie. Onder de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) is zo’n vingerscan in principe verboden.
Sommige organisaties bieden kloksystemen aan waarbij het gebruik van een vingerafdruk een optie is. Een werknemer klokt dan in en uit door zijn vinger te laten scannen. Staatssecretaris Van Ark geeft in een antwoord op Kamervragen aan dat zulke tijdsregistratiesystemen verboden zijn. De werkgever verwerft met de vingerafdruk biometrische data van een werknemer, terwijl er ook andere manieren zijn om een werknemer te laten in- en uitklokken. Denk bijvoorbeeld aan het gebruik van een pasje of het invoeren van een wachtwoord.
De staatssecretaris baseert haar antwoorden op de AVG en de Uitvoeringswet AVG (UAVG), die per 25 mei 2018 van toepassing zijn (al moet de Eerste Kamer nog over de UAVG stemmen). Maar ook onder de huidige privacyregels is een vingerafdrukscan voor tijdsregistratie niet de bedoeling. Het verbod op verwerken van biometrische gegevens geldt niet als de betrokkene van wie gegevens worden verwerkt nadrukkelijk toestemming heeft gegeven. Maar in het geval van een werknemer kan toestemming geen geldige grondslag zijn voor verwerking van biometrische gegevens, zo stelt de staatssecretaris. Door de gezagsverhouding tussen werkgever en werknemer is er in de regel geen sprake van in vrijheid gegeven toestemming.
Organisaties mogen vingerafdrukken wel gebruiken als die noodzakelijk zijn voor de beveiliging van de toegang van gebouwen of ICT-systemen en er uiteraard passende veiligheidsmaatregelen worden genomen. Bij tijdsregistratie gaat het echter niet om beveiliging en ontbreekt ook de noodzaak. Werknemers mogen dus weigeren hiervoor een vingerafdruk af te staan en kunnen bij de Autoriteit Persoonsgegevens een klacht indienen. Ook kunnen zij naar een rechter stappen, om te laten beoordelen of een specifieke verwerking van biometrische data onrechtmatig is.