Verzuimbureaus kunnen werkgevers veel werk uit handen nemen. Ze verwerken de ziekmelding van arbeidsongeschikte werknemers en houden contact met met hen in verband met de re-integratie. De werkgever zal echter goed in de gaten moeten houden of zo’n verzuimbureau zich daarbij aan de regels houdt en geen schade veroorzaakt.
De medische informatie van een werknemer valt onder het beroepsgeheim van de bedrijfsarts. Het verstrekken van medische informatie aan derden is dan ook een schending van de privacy; de bedrijfsarts mag deze bijvoorbeeld niet aan de werkgever geven. Ook mag alleen een bedrijfsarts naar medische gegevens van een zieke werknemer vragen en deze registreren. Medewerkers van verzuimbureaus zijn hiertoe, tenzij ze bedrijfsarts zijn, dus niet bevoegd.
Een werkgever moet voorkomen dat verzuimbureaus werknemers te veel onder druk zetten om zo snel mogelijk weer (gedeeltelijk) aan het werk te gaan. Dit zal de arbeidsverhouding tussen de werkgever en de werknemer geen goed doen. Daarnaast loopt de werkgever het risico dat een werknemer te vroeg weer aan het werk gaat, om vervolgens alsnog langdurig uit te vallen. Langdurig verzuim is niet alleen kostbaar, maar kan er zelfs toe leiden dat een werknemer zijn werkgever aansprakelijk stelt voor de schade die hij daardoor hij daardoor oploopt.
Medewerkers van een verzuimbureau mogen volgens de AVG niet vragen naar de oorzaak van de arbeidsongeschiktheid. Ook mogen zij de medische gegevens van de werknemers niet vastleggen in een digitaal dossier. In het verleden is gebleken dat verzuimbureaus zich niet altijd aan die regels houden, dus werkgevers moeten daarop letten.
Werkt een werkgever samen met een verzuimorganisatie, dan doet hij er goed aan werknemers regelmatig te vragen naar hun ervaringen met het bureau. In de overeenkomst die hij sluit met een bureau moeten duidelijke afspraken staan over de taken die het bureau voor hem uitvoert en moet de aansprakelijkheid geregeld zijn als het verzuimbureau zich niet aan deze afspraken houdt.